غزل

عبدالکریم قدسی

اکھاں وِساں گھولن پئیاں پنڈا ہویا نیلا تیرا
سپ تے مینوں لڑدے رہے نیں‘ لہجا اے زہریلا تیرا
تینوں وی کجھ سار تے ہووے رب دی ذات وی ہے کہ نہیں ہے
ویلا جے کر تیرے کولوں کھوہ لئے رزق وسیلا تیرا
فن دی کھیتی منگویں خون دے نال کدے نہیں فصلاں دیندی
پھیر وی جھوٹھی داد نوں پھردا تیرے نال قبیلا تیرا
جے کر میرے یار نوں پہلی پیشی صاف بری کروائیں
بردیاں وانگ بھراں میں پانی ساری عمر وکیلا تیرا
اج تینوں ان کیتے جرم دی قید چ سٹیا جانا قدسیؔ
وچ کچہری ویکھیں کدھرے رنگ پوے نہ پیلا تیرا