غزل

آتش کیانی

عمراں لنگھیاں تیرے اگے ربا عرض گزاردیاں
سوچ دی ہیرا پھیری ساری سوچاں کوجھ کھلار دیاں
یار پرانیاں گیلاں اُتے پیٹ دی خاطر گھمدے رہے
کاغذ اُتے کھچن دایرے نوکاں جیوں پرکار دیاں
ویلا اپنا قرض اتارے ساتھوں یورپ ڈردا سی
ترک ہراول ینّی دستے چڑھتاں سن سرکار دیاں
پاپ گڈھوری اک جے ہوندی کاہنوں فر میں ڈرنا سی
خبرے کیوں نہ چیتے رہیاں کندھاں تینوں پار دیاں
ویری میلی اکھ کر تکے پاڑ دیاں اوہ اکھاں میں
سندر دھرتی ماتا خاطر جان وی اپنی وار دیاں
یار جوانی کوڑ تماشا میں اک بھلنہار ساں
رنگلے رنگ وکھا کے ٹر گئی سوچاں متاں مار دیاں
کدے نہ چاہندے وَیری اپنے اک مٹھ ہو کے وسیے فر
بے اتفاقی ہولا کر گئی سانجھاں کم سنوار دیاں
کلچر اک اے‘ بولی اک اے رولے وی نیں اکو جہے
بے دستورے نقشے پاروں تاراں کال پُکار دیاں
سچی گل توں میں نہیں ڈرنا سچ تے پہرے کاہدے نیں
گورے جہڑیاں وِتھاں پا گئے کوجھاں سن سرکار دیاں