محبت ویلا

گل اک دوجے دے کنوں-مونہوں ہوندی سہج تک وی اپڑ گئی سی۔ سندیاں ہی اس دے ہوش اڈ گئے، ہائے ربا! ایہ کیہ بھانا ورت گیا؟ اجے رات تاں آصف میرے نال ہس-ہس گلاں کر رہیا سی۔ اوہ اکھاں بھریں اپنی ماں کول آ کھڑی، ممی ثانیہ دے بھرا دے گولی لگی۔ میں ہنے جانے۔ تاری نوں کہہ کے آئیں مینوں چھڈیا آ۔
میں دیکھدی آں جے ہویا گھریں۔ اسدی ماں گانڈھیاں دے تاری نوں بلان چلی گئی۔ بعد وچ سہج دے یاد آیا کہ تاری دا موبائیل نمبر تاں اس دے موبائیل وچ وی سیو اے ۔ اس نے کالھی نال تاری دا نمبر ڈائل کیتا، ہاں ویرے کتھے ایں؟
میں دھرنے چ گیا ہویا سی۔
ویر بنکے مینوں لے کے جائیں آ کے۔ ہنے آ جا بھرا بن کے۔ اسنے ہاڑے کڈھن وانگ کہیا ۔
ہنے آنا۔ تاری نے فون کٹ دتا۔
اس دی ماں گانڈھیاں دے گھروں واپس آ گئی، اوہ تاں دھرنے تے گیا ہوئے۔
اپنے موبائیل چ نمبر سی اوہدا۔ میں کرتا فون۔ سہج نوں کالھی ہو گئی سی کہ کدوں اوہ پنچھی وانگ اٹھ کے آصف کول جا رہے۔ تاری دا پل-پل انتظار کرنا وی اوہنوں صدیاں بیت جان وانگ محسوس ہو رہیا سی۔ اوہ کنی واری تاری نوں باہر نکل نکل ویکھ چکیا سی۔
جدوں تاری آیا تاں سہج نوں چاہ پانی پچھ لین دی وی سدھ نہ رہی۔ اس نے تاری دے موٹرسائیکل پچھے بیٹھدیاں بس اینا ہی کہیا ، چھیتی چل۔
موٹرسائیکل دے پچھے بیٹھی اوہ اکھاں پونجھدی آ رہی سی۔ پہلاں اوہ دھرنے تے آئی تے ایتھوں اوہ سانیاں دے گھر چلی گئی۔ اوہناں دے گھر وی بندے بڑیاں دا کافی اکٹھ سی۔ ثانیہ اتے اسدی ماں دا رورو برا حال ہویا پیا سی۔ ثانیہ نے سہج نوں ویکھدیاں ہی جپھی وچ گھٹ کے دھا ماری۔ سہج آپ رو وی رہی سی تے ثانیہ نوں حوصلا رکھن لئی وی کہہ رہی سی۔
پھر سہج نوں خیال آیا کہ، آصف دا نمبر تاں ملا کے دیکھاں، کوئی تاں چکے گا ای۔ اس دی خبرسار مل جاوے گی۔ اس نے نمبر ملایا۔ اگوں ترن نے چک لیا۔
ہیلو! میں سہج بولدی آں۔ تسیں کون جی؟ آصف دے فون توں کوئی ہور بول رہیا سی۔میں ترن…..۔ ترن دی ڈھلی جہی آواز آئی۔ آصف کویں اے….؟ سہج دا دل تھال دے پانی وانگ ڈول رہیا سی۔
اوہ….. تاں…. اوہ….۔ اگوں اوس توں بولیا نہ گیا۔ اوس دی لیر نکل گئی۔
سہج اینے نال ہی سمجھ گئی کہ بھانا تاں ورت چکیا اے ۔ ثانیہ وی اسدے کول ہی کھڑی سی۔ اوہ فون سٹ کے ثانیہ دے گل نوں چمبڑ گئی، ہائے…. دیدی…. ایہ کیہ ہو گیا….؟
تھوڑھے سمیں بعد تاں سبھ نوں ہی پتا لگ گیا کہ آصف اس دنیا نوں الوداع آکھ گیا اے ۔ کسے نے سرپنچ نوں فون کر کے پچھیا تاں پتا لگیا کہ اوہ لدھیانے توں واپس مڑ رہے ہن۔ ہن سارے لوک آصف دی لاش دی اڈیک کرن لگے سن۔
شام دے چار وجے آصف دی لاش پنڈ آ گئی۔ گڈی گروگھر اگے آ رکی۔ گڈی دے دوآلے لوکاں دا اکٹھ ہو گیا۔ کنے ہی اخباراں اتے ٹی وی چینلاں والے پہنچ چکے سن۔ کمیٹی نے رائے بنائی کہ اس دی لاش نوں دھرنے والی تھاں اپر لے کے جایا جاوے۔ پولیس نے اس تے روک لگان دی کوشش کیتی پر اینے لوکاں اگے اوہناں دی کوئی پیش نہ چلی۔ آصف دی لاش نوں دھرنے والی جگہ اپر رکھ کے سرکار ورودھ نعرے لگائے گئے۔ وکھ وکھ بلاریاں نے بولنا شروع کیتا۔ پرشاشن وی اپروں زور پان لگیا کہ لاش نوں ہن سپرد اے کھاکرد کر دتا جاوے پر لوکاں نے منگاں نہ منے جان تک لاش نوں برف وچ لا کے ایتھے ہی رکھن دی ضد پھڑ لئی۔ شام تک کوئی سمجھوتہ نہ ہویا۔ اپروں رات پے گئی۔ لوکاں نے دھرنے والی تھاں اپر ساری رات جاگدیاں لنگھائی۔ ٹی. وی. چینلاں اپر، پرنٹ میڈیئے وچ اتے شوشل میڈیئے نے اس گھٹنا نوں چک لیا۔
(جاری اے)