آکھن لوک سیانے

احسان باجوہ

پگ دی پت خُدا رکھدا اے
معنے: پگ: سِتے بنھن والی پگڑی٭ پت: عِزت۔
ویروا: مت دِتی گئی اے پئی حیا والیاں لوکاں دی چِٹی پگ دی عِزت دا راکھِیوان اوہ رب سوہنا ایں۔نہیں تاں ایہ جگ تاں کِسے نُوں کھاندیاں ویکھ نہیں سُکھاندا اتے ہر اِک دی پگ لاہن دی واہ لاندا اے۔
پگ نہیں تے پت نہیں
ویروا: مت دِتی گئی اے پئی جو بندہ پگ سِر تے نہیں رکھدا اوس نُوں عِزت آدر دے جوگ نہیں سمجھیا جا سکدا ایس لئی پئی پگ ای عِزت دی نشانی ایں۔اتے ایہو ای راٹھ ورتارے دا نشان ایں۔
پگ وٹائی چنگی’ لج ولائی مندی
معنے: وٹائی: تبدِیل کیتی’ پرانے پنجاب اندر لوک اِک دُوجے نال پگاں وٹا کے پگ وٹ بھرا بن جاندے سن اتے مُڑ اوہ اِک دُوجے دی عِزت دے بھائیوال ہوندے سن٭ لج ولائی:عِزت واپس کیتی۔
ویروا: مت دِتی گئی اے پئی بندے نے جے کِسے نال پگ وٹائی ہوئی ہووے تاں اوہ بڑا ای چنگا کم اے۔ پر جیہدے نال اوس پگ وٹائی ہووے اوسدی عِزت دی راکھی پگ وٹان والے تے فرض بن جاندی اے اتے جو ایہ نہیں کر سکدا اوسنوں راٹھ کوئی نہیں آکھدا۔
پُلسیا یار’ مُڑ دُشمن دھار نہ دھار
معنے: دھار: بنا۔
ویروا: مت دِتی گئی اے پئی جے کر کِسے بندے نے کوئی پُلس والا یار بنا لیا ہووے تاں اوس نُوں دُشمن بنان دی کوئی لوڑ ای نہیں پَیندی۔ اوہ ساراکم پُلس والا یار ای کر دیندا اے۔
پُن دی جڑھ سدا ہری رہندی اے
معنے: پُن: دان’ بغَیر مُعاوضے توں دِتی گئی شَے۔
ویروا: ایس اکھان وِچ مت دِتی گئی اے پئی جو وی کِسے سِر کوئی دان کردے نیں اوہناں دی اوہ نیکی رب دے لیکھے وِچ سدا ای ہری رہندی اے۔اتے اوہ نیکی سدا نیکی کرن والیاں دی جڑ ہری رکھدی اے۔
٭٭٭