کہانی پراگا بےبے

ایس ساقی

پر میں تاں بے بے دی گل انسنی ہی کر دتی۔ میں کوٹھڑی وچوں کوٹ چک کے باہر ویہڑے وچ آ گیا۔ بے بے نے گھر دا کم مکایا۔ ساڈے لئی روٹی تیار کیتی، پر اس عرصے وچ اس نے مینوں کجھ نہیں کیہا۔ شاید اوہ میرے من چ وسے نویں کوٹ والے چا توں چنگی طرحاں واقف سی۔
میں کڑتے پجامے نال نواں کوٹ پہن کے سکول نوں ٹر پیا۔ سڑک تے ٹریا جاندا میں چور اکھ نال لوکاں ول جھات وی مار لیندا ساں کہ لوک میرے نویں کوٹ نوں ضرور ویکھ رہے ہونگے۔ مینوں لگ رہیا سی جویں سارے لوکاں دیاں نظراں میرے کوٹ تے ہی ٹکیاں ہون۔
سکول چ ساری چھٹی ہندیاں تک میرا بہتا وقت چا بھریا لنگھیا۔ میرے دو تن متراں نے میرے کوٹ دی گل کیتی تاں مینوں بہت ہی چنگا لگا۔ میرے من وچ اس گل دا ملال رہا کہ پیریڈ دی ہر گھنٹی وجن تے نویں ادھیاپک جماعت وچ تاں آئے، پر اوہناں وچوں کسے نے وی میرے نال کوٹ دی گل نہیں کیتی۔ اوہ تاں بس سارے ہی اپنی آکڑ وچ کلاس چ آ کے بچیاں نوں پڑھا کے کلاس چوں باہر نکلدے رہے۔ ساری چھٹی بعد منڈے سکول ساہمنے بنے پارک وچ اکثر کبڈی دے اک دو پالے کھیڈ کے گھر نوں جاندے سن۔ اوہناں وچ میں وی شامل ہندا ساں سگوں میں اپنی ٹیم دا موڈھی وی منیا جاندا ساں۔
کبڈی کھیڈدیاں ایہہ کوٹ ضرور میلا ہو جاوے گا۔ ایہہ جوگندر دا کی پتہ اس نوں ہتھ نال کھچ کے پھاڑ ہی دیوے۔ اس توں چنگا میں کوٹ لاہ ہی دیواں۔ جوگندر ورودھی پارٹی دا کھڈاری سی۔ ایہہ سوچ میں اپنا نواں کوٹ لاہ کے پارک دے اک وڈے بوٹے تے دھر دتا۔ سوچیا مڑدیاں پہن لواں گا۔ کبڈی شروع ہو گئی۔ کھیڈ وچ میں انا مست ہو گیا کہ گھر پرتدیاں کوٹ دا چیتا ہی نہ رہا۔ میں گھر پہنچیا تاں بے بے گوانڈھ چ چودھریاں دے گھر گئی ہوئی سی۔ مینوں اکا ہی یاد نہیں سی کہ میں اپنا نواں کوٹ پارک وچ بھل آیا سی۔
دوپہر دی روٹی کھا کے میں باہر کھیڈن چلا گیا۔ خاصہ ہنیرا سی۔ میں گلی چ وڑ پریتم چاچے دے گھر موہرے پہنچیا تاں اچانک مینوں پارک وچ بھل چکے کوٹ دی یاد آئی۔ اک واری تاں میرا من کیتا کہ الٹے پیریں مڑ جاواں، پر ہنیرا ہون کرکے میں اجیہا نہ کر سکیا۔ گھر پہنچن تے کسے نے وی کوٹ دی پچھ نہ پائی۔
میرا من بہت خراب سی۔ میرے کولوں چج نال روٹی وی نہیں کھادی گئی۔ اوہ رات میں مساں ہی کٹی۔ کئی واری میری اکھ کھلھی اتے ہر واری مینوں کوٹ چیتے آندا رہا۔ میرا من مینوں وار وار لعنتاں پاندا رہا کہ میں اسے ویلے ہنیرے چ ہی پارک وچ کوٹ کیوں نہ لبھن چلا گیا۔
وے توں انے ساجھرے کتھے چلیاں؟ سویرے ہی بے بے نے مینوں بناں کجھ کھادے پیتے سکول ول جاندے نوں پچھیا۔
بے بے میں، گل جویں میرے سنگھ وچ ہی اٹکی رہِ گئی۔
وے تیرا کوٹ کتھے؟ بے بے دا ایہہ اگلا سوال سی جس نوں سن کے اک واری تاں میں کمب گیا۔ مینوں لگا جویں بے بے نے میری چوری پھڑ لئی سی۔ مینوں کجھ وی سمجھ نہ آوے کہ ماں نوں ایہدا کی جواب دیواں، پر میں ترنت اپنے آپ نوں سانبھ لیا۔
بے بے کوٹ تاں میں کل سکول وچ چپڑاسی نوں سنبھال دتا سی، کبڈی کھیڈدے ہوئے اوہ میلا جو ہو جاندا۔ ایہہ گل سولاں آنے جھوٹھ سی، پر اپنے بچا لئی بے بے نوں آکھ جویں کجھ چر لئی تاں میں سبھ فقراں توں سرخرو ہو گیا سی۔ میں تیز تیز قدم پٹدا سکول ساہمنے بنے پارک ول ہو گیا۔ ٹردا ہویا میں سارے راہ وار وار منہ وچ واہگورو واہگورو وی آکھدا جا رہا سی۔ پر اتھے تاں کجھ وی نہیں سی۔
(جاری اے)