کہا نی پراگا گڈی

سہیل ثروت

ٹھیک اے ،بییٹی ، میرا خیال اے ، ہن ٹیم ہو گیا اے اسیں جدوں دے نال انل آں، اوہنے کہیا۔ ‘ میں تیرے نال چلنا واں۔
تینوں پہلاں ای ٹر جانا چاہی دا سی؟ مسز سنبری نے آکھیا، اٹھ کے کھلو گئی۔ بڑا چنگا لگا اے مل کے ، پکی گل اے۔
پیارے ، مصوم ، نکے نکے،جدوں اوہ ٹر گئے تے مسٹر سنبری نے ذرا چک کے آکھیا۔
‘ پیارے، میری جتی۔ سارا رنگ تے پوڈر۔ میری گل یاد رکھیں، اوہ منہ دھو کے تے والاں دے ولاں توں بغیر ، ہور ای لگے دی۔
عام ، شے اے اوہ، گھٹاتے سواہ۔’
ہربرٹ کنٹے پچھوں آیا۔ اوہ رنج سی۔ ‘ ایدھر ویکھو، ماں جی، اوس وچاری نال اس طرحاں کر ن دا تہاڈا کیہ مطلب سی؟ میں بس تہاڈی وجہ توں شرمسار ہویاں ۔’
‘ اپنی ماں نال انج گل ناں کر، ہربرٹ،’ اوہ تے تپ گئی۔ ‘ تینوں اس طرحاں دی بی بی نوں لے کے میرے گھر آوناں ای نہیں سی چاہیدا۔ عام ، شے اے اوہ، گھٹا تے سواہ۔’
جدوں مسز سنبری رنج ہوندی سی تے ناں صرف اوہدی گریمر خراب ہو جاندی سی بلکہ اوہدی ہ ، ھ، ح وی کھسکن لگ پیندی سی۔
ہربرٹ نے اوہدی گل ول اکا دھیان ناں دتا ۔
اوہنے آکھیا اے کہ اوہنے کدی ساری حیاتی اینی بے عزتی دا سامنا نہیں کیتا۔ میں بڑے وخت نال اوہنوں چپ کرایا۔’
چنگا فیر ، ہن اوہ ایتھے کدی وی نہیں آن لگی۔ میں تینوں سدھا سدھا دس دتا اے۔’
‘ اچھا ، تساں ایہ سوچیا اے، میری اوہدے نال منگنی ہوئی اے، بس ہن اینوں اپنے حقے وچ پا لے تے چھک،’ مسز سنبری نے لماں ساہ لیا۔
‘توں انج نہیں کریں دا ؟’
‘آہو ، میں کراں دا، میں بڑے چر دا ایہ پیا سوچدا ساں، تے اج رات اوہ ایڈی پریشان رہی اے، مینوں بڑا افسوس اے، اس لئی میں ایہ سوال کیتا ، تے مینوں بڑا وخت کرنا پیا اے اوہنوں منان لئی، میں تہانوں دسنا پیا۔’
‘ ‘ توں بے وقوف ایں ، مسز سنبری چیک کے بولی۔ ‘ توں بے وقوف ایں۔’
فیر تے اوتھے پورا ڈرامہ لگا، ماں تے پتر نے اک دوجے تے چنگے حملے کیتے، مسٹر سنبری ، وچارے نے دخل دتا تے اوہناں دوواں نے اوہنوں منہ بند رکھن دا کہیا۔ اخیری فیر ہربرٹ چھال مار کے کمرے وچوں باہر تے بلکہ گھروں وی باہر نکل گیا تے مسز سنبری غصے وچ زارو قطار رون لگ پئی۔
جو کجھ ہویا ، اگلے دن اوہدی کوئی گل ناں چھڑی گئی۔مسز سنبری نے ہربرٹ نال تمیز نال پر سرد مہری دا رویہ رکھیا، تے اوہ وی چپ چپ تے رنج ای لگدا سی۔ شام نوں روٹی شوٹی کھا کے باہر نکل گیا۔ ہفتے نوں اوہنے اپنے ماں پیئو نوں دسیا کہ اوہ اوس دن اوہدی منگنی ہوئی سی تے اوہ اج اوہناں دے نال کھلے میدان وچ گڈی اڈان نہیں آوے دا۔
‘ میں ڈردی نہیں ، اسیں تیرے توں بغیر وی رہ لاں دے۔ ‘ مسز سنبری نے بے رحمی نال آکھیا۔
اوہناں دا ہر پندرھیں دنیں ساحل سمندر تے جان دا ٹیم نیڑے آ رہیا سی، اوہ ہمیشہ ‘ھرنے بے ‘تے جاندے سن ، اس لئی کہ مسز سنبری نے آکھیا سی کہ اوتھے تمیز دار لوک ہوندے نے، تے کئی ورھے اوہ اوس ہی اک تھاں تے رہائش وی رکھدے سن۔ اک شام نوں ہربرٹ نے بڑے عام جئے طریقے نال آکھیا : ‘ انج ای اک گل اے ، ماں جی، تسیں اوہناں نوں چٹھی لکھ دیو کہ میں اس واری اوہ کمرہ نہیں لینا۔ بییٹی تے میں ویاہ کرن لگے آں تے اسیں ہنی مون واسطے ساتھ اینڈ تے جاواں دے۔ ‘
اک جھٹ لئی تے اوتھے کمرے وچ ڈونگھی خاموشی ہو گئی۔ (جاری اے)