کہانی پراگا گڈی

ثروت شکیل

مسز سنبری ذرا ازردہ جہی ہو کے بولی، ‘ایہ کجھ چھیتی نہیں ہو گیا؟’
‘ بییتی دے دفتر والے اپنا عملہ پئے گھٹاندے نے، بییٹی دی نوکری کوئی نہیں رہی، اس لئی اساں سوچیا اے کہ چنگا اے ،اسیں چھیتی ،ویاہ کر لئیے۔ اساں’ ڈبینے ‘ وچ دو کمرے لئے نے تے اسیں ، میری ،اپنی بینک والی بچت وچوں اوتھے سامان سمون ، پئے رکھنے آں۔ ‘
مسز سنبری نے اک لفظ وی ناں بولیا۔ اوہنوں تے جیویں مردے وانی ورت گئی تے اتھرو اوہدیاں اکھاں وچوں نکل کے ماڑیاں ماڑیاں گلھاں تے ٹر پئے۔
‘ اوہ ہو اماں جی ، اوہنوں ایڈا بھیڑا ناں سمجھو، ہربرٹ نے آکھیا۔ ‘بندے نوں کسے ناں کسے ٹیم ویاہ تے کرنا پیندا اے۔ جے ابا ویاہ ناں کردا تے کیہ اج میں ایتھے ہوندا؟’
مسز سنبری نے بڑی بے صبری نال اپنے منہ توں اتھرو پونجھے ۔ ‘ تیرے پئیو نے میرے نال ویاہ نہیں سی کیتا، میں اوس نال ویاہ کیتا سی۔ میں جاندی ساں کہ اوہ بڑا سیانا تے عزت دار اے۔ مینوں پتا سی کہ اوہ اک چنگا گھر والا تے چنگا پئیو ثابت ہووے دا۔ مینوں کوئی پچھتاوا نہیں تے ناں ہی تیرے پئیو نوں اے۔ کیئوں سیمویل ، انج ای گل نہیں؟’
‘ بیٹرس ، بلکل ٹھیک اے، انج ای گل اے۔’ اوہنے چھتی چھیتی آکھیا۔
ہربرٹ،’ پتا کیہ گل اے، اماں جی ، تہانوں جدوں اوہدا سارا پتا لگ جائے دا تے اوہ تہانوں فیر چنگی لگے دی۔ اوہ اک چنگی کڑی اے، سچی۔ مینوں پک اے کہ توانوں پتا لگے دا کہ اوہدیاں بڑیاں شیواں تواڈے نال رلدیاں نے۔ اوہنوں اک موقعا ضرور دیو ، ماں جی ۔’
‘ اوہ اس گھر وچ پیر نہیں رکھ سکدی ، اس لئی اوہنوں میری لاش توں لنگھنا پئے دا۔’
‘ ایہ تے بڑی فضول گل اے ، ماں ۔ کئیوں ، ہر چیز انج ای رہوے دی جے تسیں ذرا عقل کولوں کم لو۔ میرا مطلب اے اسیں ہفتے نوں گڈیاں اڈان وی جاواں گے جیویں اگے جاندے ساں۔ صرف اس واری اوکھا اے اس لئی کہ میری منگنی ہوئی اے۔ ویکھو ، اوہنوں نہیں پتا کہ گڈی اڈان وچ کیہ سواداے پر اوہ سمجھ جائے دی۔ تے جدوں میرا ویاہ ہو جائے دا تے فرق پے جائے دا، میرا مطلب اے کہ میں تیرے نال تے ابے نال گڈی اڈان جاواں دا؛ اے گل سمجھ ئوندی اے۔’
‘ ایہ تیری سوچ اے۔ چنگا ، میں تینوں دسنی آں کہ جے توں اس بی بی نال ویاہ کیتا تے توں میری گڈی نہیں اڈاویں دا۔ میں کدی وی تینوں نہیں دینی ۔ میں اوہ گھر دے خرچے وچوں بچت کر کے لئی سی، تے اوہ میری اے، لگی سمجھ،
چلو فیر ٹھیک اے، تسیں مرضی کر۔ بییٹی آکھدی اے ایہ بچیاں دی کھیڈ اے۔ تے مینوں تے ایس عمر وچ گڈیاں اڈاندیاں شرم اوہنی چاہی دی اے۔’
اوہ اٹھ کھلوتا تے اک واری فیر غصے نال گھروں باہر ٹر گیا۔ پندرہ دن مگروں اوہدا ویاہ ہو گیا۔ مسز سنبری نے ویاہ وچ شامل ہوں توں انکار کر دتا تے سیمویل نوں وی ڈک چھڈیا۔ اوہ اپنی چھٹی منان گئے تے اوتھوں مڑ کے گھر آ گئے۔ اوہنا اپنے کم کرنے شروع کر دتے، ہفتے والے دن او ہ آپ ای کھلے میدان وچ گئے تے اپنی بڑی وڈی گڈی اڈائی ۔ مسز سنبری نے کدی اپنے پتر دی گل وی نہیں سی کیتی، اوہنے پکا فیصلہ کیتا سی کہ اوہنوں معاف نہیں کرنا۔ پر مسٹر سنبری اوہنوں سویر دی گڈی تے ملدا سی، اوہ کجھ چر گل بات کردے سن جے اوہ اک ہی ڈبے وچ بیہ جان تے۔ اک سویر مسٹر سنبری نے اسمان ول ویکھیا، تے اوہ بولیا ،اج تے گڈیاں آڈان لئی بڑا سوہنا رت اے۔
‘ تسیں تے اماں ، اجے وی گڈی اڈاندے او؟ ‘ (جاری اے)