کہانی پراگا گدی

ثروت سہیل

پہلی واری جدوں سیمویل اوہنوں لے کے ٹبے توں تھلے ول بھجیا تے اوہ اڈی ناں، پیڑی فیل ہوئی ۔ ۔۔۔۔ اوہ ہ تھلے آ گئی اے، اوہنے اپنے دوویں ہتھ ملے تے اپنے دند پیہہ لئے۔ اوہ اوہنوں ناکام ہوندا ویکھ نہیں سی سکدا۔ مسٹر سنبری فیر توں ٹبے تے چڑیا تے دوجی واری ڈبہ گڈی نے ہوا پھڑ لئی ۔ کول کھلوتے لوکاں نے تاڑیاں وجائیاں/ خوش ہوئے۔ تھوڑے چر مگروں مسٹر سنبری نے اوہنوں تھلے کھچیا، تے واپس مڑیا، تے فیر ٹبے ول ٹر گیا۔ مسز سنبرے اپنے پتر ول گئی۔
، ہربرٹ ، توں اک واری لینی ایں؟ ‘
اوہدا تے جیویں ساہ اے اڑ گیا۔
آہو اماں جی ، مینوں لینی چاہی دی اے۔
‘ ایہ نکی جہی اے، ایدا ول سکھنا پئے دا۔ ایہ پرانی ورگی نہیں۔ پر اساں ایہدوں وڈھی دیاں چنگیایاں پچھیاں نیں ، آکھدے نے جدوں توانوں ایہدی سمجھ آ جائے تے ہوا وی ٹھیک ہووے تے تسیں ایہنوں دو میل تک چڑھا سکدے او۔
مسٹر سنبری وی اوتھے آ گیا۔
سیمویل ، ہربرٹ گڈی دی واری لینا چاہندا اے۔
مسٹر سنبری نے گڈی اوہنوں پھڑا دتی، اوہدے مکھڑے تے مسکراہٹ سی، تے ہربرٹ نے اپنا ٹوپ اپنی ماں نوں پھڑا دتا۔ فیر اوہنے ٹبے توں تھلے ناں دوڑ لا دتی ، گڈی نے بڑی ودھیا ہوا لئی تے جدوں اوہنے اوہنوں اڈدیاں ویکھیا تے اوہدا دل خوشی نال بھر کتا۔ اوس نکی جہی کالی شے نوں اڈدیاں ویکھنا بڑی گل سی، پر جدوں اوہ اوہنوں پیا چڑھاندا سی تے اوہ اوس وڈی گڈی دا پیا سوچدا سی جہڑی اوہناں بنا لئی ہونی سی۔ ہن اوہ کدی وی ایہ کم نہیں کر سکن دے۔ واہ جی واہ ، ماں نے آکھیا سی دو میل ہوا وچ ! مسز سنبری نے آکھیا ،’ توں ،کیوں ،نہیں آ کے چاہ دا کپ پی لیندا ، تے اسیں تینوں وکھواں دے ، نویں گڈی دا دزین ، جہڑا اوہ سانوں بنا کے دین دے۔ خورے توں کوئی صلاح / مت ای دے لویں۔ اوہ ذرا چکیا۔ اوہنے بییٹی نوں دسیا سی کہ اوہ ذرا لتاں سدھیاں کرن چلا اے، اوہنوں نہیں سی پتا اوہ ایس کھلے میدان وچ ہر ہفتے اوہدا اے، تے اوہ اوہنوں اڈیکدی ہووے دی۔ پر ایہ کھچ وی چھڈی نہیں سی جا سکدی۔ اوہنے آکھیا،’ جے میں آ جانواں تے مینوں تے بھیڑا نہیں لگے دا۔’
چاہ توں مگروں اوہناں نے اوہدیاں خاص خاص خوبیاں بارے گل کیتی۔ گڈی بہت وڈھی سی، اوہدے پرزے ایسے سن کہ اوہنے پہلاں نہیں سن کدی ویکھے، تے اوہدے تے پیسہ وی بڑا لگنا سی۔
اوہنے آکھیا،’ تسیں آپی تے اینوں نہیں اڈا سکنا۔
اسیں کوشش / جتن تے کر سکنے آں۔
میں پیا سوچنا کہ توانوں چنگا نہیں لگنا جے میں توانوں ہتھ پوانواں ؟’ اوہنے ذرا بھیڑا پے کے آکھیا۔
مسز سنبری نے جواب دتا، ایہ بھیڑا خیال تے نہیں ہو سکدا ۔
اوہ گھر اپڑیا تے بڑا چر ہو گیا سی، اوہدی سوچ توں وی ودھ، تے بییٹی رنج سی۔
توں جتھے وی سیں ،ہرب؟ میں سمجھی توں مر گیا ایں۔ شام دی روٹی تے ہور وی ہر شے تینوں پئی اڈیکدی سی۔
مینوں کجھ یار مل پئے سن تے میں گلاں کرن لگ پیا ساں۔
اوہنے بڑی ترکھی نظر نال اوہدے ول ویکھیا تے پر کجھ ناں کہیا۔ اوہ سڑ بل گئی۔ روٹی کھا کے اوہنے آکھیا فلم ویکھن چلئے پر بییٹی نے ناں کر دتی۔
توں ٹر جا جے تیرا دل اے ،’ اوہ بولی۔’ مینوں کوئی پرواہ نہیں ۔
اگلے ہفتے اوہ فیر کھلے مدان وچ ٹر گیا تے فیر اوہدی ماں نے اوہنوں گڈی اڈان لئی دتی۔ اوہناں نویں بننی دتی سی ۔(جاری)