غزل

حکیم ارشد شہزاد

اوہدی جگمگ دے نال یارو جگ دی ذات پچھانی گئی
اِکو ذات اے جس دے اگے جگ دی ذات پچھانی گئی
پتھر دی اوقات کیہ یارو گل سی ساری اُنگلی دی
مُندری دے وچ لگے ہوئے نگ دی ذات پچھانی گئی
شملے دی لج رکھن دے لئی ظالم اگے جھُکیا نہ
انکھاں والے سر تے رکھی پگ دی ذات پچھانی گئی
جے ہوندا انسان تے وَیری کیوں ہوندا انساناں دا
دہشت گردی کردے ہوئے ڈگدی ذات پچھانی گئی
باہروں تے پردھان سی لگدا اندروں چَول زمانے دا
پرھیا دے وچ بیٹھے ہوئے ٹھگ دی ذات پچھانی گئی
ابراہیمؑ دا پتر ہووے یاں ہووے ذبیح اللہ دا
ہیٹھ چھُری دے آ کے ارشدؔ رگ دی ذات پچھانی گئی