غزل

طفیل عامر

اپنے آپ چ جے رہ جائیے
ہر اک گل تے نہ کھے جائیے
ہتھیں رکھ نہ لا یا کوئی
گو ڑی چھا ں مل کیو ں بہہ جائیے
منے ہو ئے فر دس جاندے نیں
رسیاں نو ں جے منا لے جائیے
جیوندے جی تے ایہہ نہیں ہونا!
ڈھیندی کند وانگوں ڈھے جائیے
کڈے سو ہنے لگنے آں جے
ماڑے دبڑے دی سہہ جائیے
فیر تے خورے ویکھنا وی نہیں
جھٹ دا جھٹ کٹھیاں بہہ جائیے
جو پجیا تسی کر دے رہے او
ہور تہانوں کیہ کہہ جائیے
شہر تے پنڈ وی گاہ بیٹھے آں
ہور ہن کتھے دل لے جائیے
فیر تے او کجھ وی نہیں عامرؔ
رل کے سارے جے پَے جائیے