غزل

سلیم نجمی

کتھے ٹر گئے نیں اج جیون دے اوہ رنگ بھراوو
لوڑاں ہتھوں بندے ہو گئے ڈاھڈے تنگ بھراوو
نچن لگ پئے گھر دیاں کندھاں اتے جد غریبی
بھُل جاندے نیں ہسن کھیڈن والے ڈھنگ بھراوو
کناں کو چر لڑدے اوڑک ہر جانا سی لوکاں
اونتر جانے ڈھڈ دی خاطر بھکھ دی جنگ بھراوو
ہوندا تے کجھ نکل نہ آندا مطلب یاری وچوں
کئی واری توڑ کے ویکھی کچ دی ونگ بھراوو
حرصاں ہوساں ہتھوں ہوگئے سپاں وانگ زہریلے
اکوں ککھ دے جمے تاہیوں مارن ڈنگ بھراوو
جنہاں دے لئی خون پسینا قسمے اک مِک کیتا
کنڈ ولا کے اوہو کولوں جاندے لنگھ بھراوو
جوٹھ سنن دے عادی نجمی سچ سنن توں عاری
سچ بولن تے لوکیں دیندے سولی ٹنگ بھراوو