غزل

عطاء العزیز

دل دے ہتھوں ہر کوئی تنگ اے
فر وی دل ای سب دی منگ اے
ایہہ ویلا کیہ کوجھا آیا
امن دی خاطر ہوندی جنگ اے
پرت کے فیر میں آنا ناہیں
ویلے ورگا میرا ڈھنگ اے
جس نوں ہار کے جتنا چاہنا
ایہو جہی اک لڑنی جنگ اے
تیری تانگھ نے ایداں کھاہدا
جیوں لوہے نوں کھاندا زنگ اے
باہروں پائی پھرے پوشاکاں
اندروں خلقت ننگ مننگ اے
شاعر اُچے عطا توں سارے
پر ایہدا وی تاں کوئی رنگ اے