غزل

امرجیت سنگھ سدھو

بس اوہی زندگی سن، بس اوہی پیاریاں سی
تیرے ہی نال جنیاں، گھڑیاں گزاریاں سی
جے میرا کھل کے ہسنا، لیندا سی لٹ تیرا دل
مسکان تیری وچ وی، کنیاں شراریاں سی
میرے شعر تیر بن کے، کھبھدے سی جد دِلاں وچ
اودوں تاں تیریاں وی، نظراں کٹاریاں سی
تیرا لٹک مٹک ترنا، تیرا سمٹ سمٹ جانا
تیریاں اداواں اودوں، کس نے سہاریاں سی
تینوں ویکھ کے جے میں سی، پگڑی دے پیچ ٹوہے
مینوں ویکھ کے توں وی تاں، زُلفاں سواریاں سی
اِک دن تیرے تے میرے، سبھ سپنے چور ہو گئے
کیہ ہو گیا او دلبر، کیہ دل چ دھاریاں سی
رو رو گزار دِتی، توں رات ساری اس دن
جس دن سفر دیاں میں، کردا تیاریاں سی
پنجتالی سال ہو گئے، حالت سواردے نوں
پنجتالی سال ہو گئے، زلفاں سواریاں سی
دُکھ، درد، غم، بڈھیپا، سبھ نے نرول میرے
جذبے، جوانی، خوشیاں، اوہ تاں ہدھاریاں سی
بیباکی، عشق، غیرت، کوتا تے چترکاری
اس مر گئے نوں لگیاں، کنیاں بیماریاں سی
مر کے وی ‘سندھو’ تینوں، کداں وسار دیوے
میرے چاء تے میریاں خواہشاں، توں کد وساریاں سی