غزل

علی محمد ملوک

جتھے وچھے نیں جال کدورتاں دے اوتھے اپنے آپ نوں کھڑے کہڑا
دسو بھلا نفاق دے شہر اندر انگل پیار تھیں گھٹ کے پھڑے کہڑا
ریجھاں چاواں دا لہو نچوڑ کے تے دیوا بالیاجھلیاں سدھراں دا
کالی رات دے سردی چنڑی نوں گوٹا غزل دا ایسراں جڑے کہڑا
اودھر چاواں نوں غماں دا زہر ملدا پیر پیر تے سولیاں گڈیاں نیں
ایدھر ساہواں دی آپسی ٹھنی رہندی دسو جنگ حیاتی دی لڑے کہڑا
ریجھاں سدھراں اونسیاں پائون چنا کدی دیہہ دیدار ملوک تائیں
تیرا ہجر چواتیاں روز لاوے مرے وانگ اس اگ چ سڑے کہڑا