غزل

جان کاشمیری

چِٹّے دن توں وارن پاروں کالیاں راتاں لے کے آئے
ویکھو ویکھو عقل دے اَنّھے کیہ سوغاتاں لے کے آئے
پل پل چالاں بدلن والے ہکّے بکّے ہو کے ویکھن
جنگ بھخی تے امن دے رانجھے قلم دواتاں لے کے آئے
بولن تے پُھل گِدّا پاون رَس کنّاں وچ گھولی جاون
سوہنیاں شکلاں والے لوکی سوہنیاں باتاں لے کے آئے
چھڈ کے خشبو کنڈیاں پِچّھے رات دِنے سبھ بھج دے ویکھے
کرداراں نوں کھوہ وچ سُٹ کے ذاتاں پاتاں لے کے آئے
سُن سُن دنیا پاگل ہوئی کوئی سمجھے تے سمجھے کیہ
ارباں سالاں پُرانیاں اوہ گلّاں باتاں لے کے آئے
بُھکھ تے ایتھے ڈیرے لائے کیہ دساں میں ہور نشانی
جان شرینی لین دی خاطر بال پراتاں لے کے آئے