غزل

الیاس آتش

شیشہ سبھناں تیک وکھاندا رہنا واں
کھارے کھوہ وچ کھنڈاں پاندا رہنا واں
لوکاں شرماں والی حد مکائی اے
اپنے آپ چ میں شرماندا رہنا واں
اندر بھاویں دُکھاں دے مچ لگے نیں
میں خوشیاں دے گیت الاندا رہنا واں
مینوں جھوٹھیاں ساہنویں جھکنا آئوندا نہیں
حق سچ دے لئی سر کٹواندا رہنا واں
تیز ہواواں دے وچ اُچا اڈن لئی
اپنے لہو نوں میں گرماندا رہنا واں
مینوں ہر تھاں گھپ ہنیرے دِسدے نیں
ایسے لئی میں دیپ جگاندا رہنا واں
لوکی ہر دم چنگا چوکھا لبھدے نیں
پر میں سُکے ٹُک چباندا رہنا واں
آتش سورج ونڈ کے اپنیاں سوچاں دے
انھے ویلیاں نوں رُشناندا رہنا واں