غزل

ڈاکٹر یونس احقر

ساری عمر خواہ سانجھ رہے ٹٹی باد بہاری نالوں
کر کے کھادی ادھی چنگی منگویں ساری نالوں
ویلے خورے ایہ کسراں دی بھاجڑ پا دتی اے
ہر کوئی پہلاں پُکنا چاہوے اپنی واری نالوں
جس دے پچھے صیاداں دی مرضی دا ہتھ ہووے
پنجرے دی پابندی چنگی اوس اڈاری نالوں
باہر دے ایہ سارے سوہے ساوے پیلے منظر
پھلے جاپن اندر دی سر سبز کیاری نالوں
سوچاں والے سومیاں نوں ایہ سکن کدی نہیں دیندے
درد ذخیرے چنگے چانواں دی منیاری نالوں
دل دے نگروں کبر کرودھ دے کوٹھے ڈھائے چنگے
نال اچیچ دے نفرت والی کندھ اساری نالوں
ذہناں وچ لکایا زہر لوکائی بارے بھیڑا
سر تے چکی سپاں دے نال بھری پٹاری نالوں
اوتھے پرکھاں دے پیمانے الٹ وی ہو سکدے نیں
ایتھے بے شک چنگے لگن تاج تگاری نالوں
خورے ایس تعلق دے وچ کیہ جادو اے احقر
پچھے رہ جاندے نیں سارے رشتے یاری نالوں