بلوچی ادب توں قسمت پری

اک بادشاہ سی اُوھدی کوئی اُولاد نیں سی اُوھنیں فقیراں نوں کہیا کہ میرے لئیی دُعا کرو رب سہنڑا مینوں اُولاد نرینہ دے ،اک فقیر نیں کہیا کہ بادشاہ سلامت تُسی ملکہ نوں کہو کہ او دریا دے کنارے ساری رات عبادت کرے ہور رب سہنڑے تو اُولاد دِی فریاد کرے
اللہ پاک نیں چاہیا تے ضرور دعا قبول ہوئوے گی ۔
بادشاہ نیں ملکہ نوں دریا دے کنارے بیھ کے دعاواں منگن دی ہدایت کیتی ملکہ دعا منگ رہیی سی کہ دریا چوں اک چٹے چولے والا بابا نمودار ہویا ملکہ دے سر تے ہتھ رکھ دے دعا دیتی ہور کہیا جا پتر رب سہنڑے تے تیری دعا قبول کر لئیی اے خُش رہ ملکہ اپنے محل آ گئیی تے ایس طراں بادشاہ دے گھر پتر ہویا ۔کجھ سالاں بعد جیدوں شہزادہ وڈا ہوگئیا تے اک دن شکار لئی نکلیا اک شام نوں او باغ چہ سیر کر رہیا سی کہ اُوھنے ویکھیا کہ تالاب چہ کوئیی نہا رہیا اے او لاگے گئیا تے ویکھیا کہ اک پری تالاب چہ غسل کر رہیی اے،اُوہنے پوچھیا توں کون اے؟
پری نیں جواب دیتا میں پری آں ہور میرا ناں قسمت پری اے،اینی گل کر کے پری آسمان ول اُڈ گئیی ہور شہزادہ گھر آ گئیا ہور پریشان رہن لگا کجھ دناں بعد بادشاہ نیں شہزادے نوں پوچھیا بیٹا جی کِی گل اے توں مینوں کجھ پریشان پریشان لگدا اے ۔
شہزادے نیں قسمت پری نال ملاقات دا دسیا ہور کہیا ایس توں علاوہ کوئیی ہور گل نیں اے۔
بادشاہ نیں کہیا شہر توں بار اک فقیر رہندا اے تو جا کے اُوھنوں مل اُوہی شائد کجھ دس سکے۔
شہزادہ جد اُوتھے پہنچیا تے ویکھیا کہ فقیر بیٹھا ہویا اے اُھدے چاراں پاسے بال کھیل رہئے نیں کجھ اُونہوں تکے مار رہئے نیں کجھ چھیڑ رہئے نیں کجھ اُھدے کن پٹ رہئے نیں ،شہزادہ چپ چاپ کھڑا اے ویکھدا رہیا فقیر نیں کہیا شہزادے توں کیونیں کھیلدا ؟۔
شہزادے نیں کہیا مینوں قسمت پری دا پتہ چاہیدا اے ۔
فقیر نیں کہیا جا اُوس پاسے اک شہر اے او تینوں اوتھے ملے گی۔
شہزادہ اُوسی ویلے اُوس پاسے ٹر پئیا،اصل چہ او شہر بہت دور سی پر فقیر نیں کرامات دے ذریعے اُونہوں لاگے وکھایا سی۔
آٹھویں دن شہزادہ اُوتھے پہنچیا،اُوہنے ویکھیا کہ اک باغ اے اُودھے چہ اک پلنگ ویشیا دا اے شہزادہ جاکے اُوس پلنگ تے سو گئیا ،قسمت پری جیدوں آئیی تے اپنے پلنگ تے کسی اجنبی نوں سُتیا ویکھیا تے اُونہوں جگایا ہور پوچھیا ! توں کون اے ہور میرے پلنگ تے کیو سو رہیا اے؟۔شہزادے نیں کہیا میں فلاں فلاں بادشاہ د اپتر آں قسمت پری اے سن کے بہت خش ہوئیی اُوس نیں کہیا میں اے فیصلہ کیتا سی کہ جیڑا وِی شخص میرے پلنگ تے آ کے سوئے گا میں اُھدے نال وئیاہ کراں گی مینوں خشی ہوئیی کہ اک شہزادہ میرے کول آیا اے۔
پری اپنے ماں باپ کول گئیی ہور دسیا کہ اے شہزادہ اے ہور میں ایدھے نال شادی کرنا چاہندی آں ماں باپ نیں کہیا اسی تیری شادی ایس انسان نال نیں کر سکدے کیونکہ انسان دی عمر بہت کم ہوندی اے ہور ساڈی عمراں دو دو ہزار سال ہوندیاں نیں ،فیر قسمت پری نیں کہیا نہیں میں وعدہ کیتا اے ہور کسی نال شادی نیں کراں گی۔
قسمت پری نیں کہیا کہ میں ایس آدمی نال شرع دے مطابق نکاح کرنا چاہندی آں تسی نیں من رہئے میرے نال حضرت محمد مصطفی ۖ
کول چلو جو او فیصلہ کرن مینوں منظور ہوئوے گا ۔باپ نیں کہیا چلو ٹھیک اے میں تیرے نال چلدا آں ۔
قسمت پری دا پیئو ہور ماں اُھدے نال حضرت محمد مصطفی ۖ دِی خدمت اقدس چہ پہنچے ہور ساری گل بات سنائیی۔
اُوسے وقت اک گھوڑا جیس تے سونے دِی زین پئیی ہوئیی سی شہزادہ دے سامنے کھڑا ہویا ہور کہیا تو میرے تے بیھ جا میں تینوں سیر کراواں گا ۔شہزادہ گھوڑے تے بیھ گئیا ہور گھوڑا اُڑ گئیا ہور رسول مقبول ۖ دے دربار چہ پہنچیا ۔شہزادے نیں ویکھیا کہ قسمت پری اُھدی ماں ہور پئیو وِی اُوتھے کھڑے نیں ،اُوسی وقت گھوڑا واپس چلے گئیا ہور اک کھوتا آیا اُھدے تے وِی زین پیئی ہوئیی سی ،گدھے نیں کہیا تو گھوڑے دِی سیر کیتی اے ہن میری سواری وِی کر میں وِی تینوں سیر کراواں گا۔شہزادہ جیدوں کھوتے تے بیھ گئیا تے کھوتا سیدھا شہزادے دے اپنے شہر پہنچ چکیا سی ایس طراں شہزادے ہور قسمت پری دِی ملاقات نہ ہوسکی ہجے وِی لوک کہندے نیں کہ او اک دوجے نوں لب رہئے نیں ۔