ٹارزن نوں موت توں ڈر نہیں لگدا

اکثر نوجوان میرے توں پچھدے نیں خیر نال تسیں چھیاسی ورھے دے ہو گئے او کیہ محسوس کردے او تسیں؟ جواب دین دی تھاں میں نوجواناں ول ویکھیا۔ کجھ نوجوان اٹھاراں ویہہ ورھے دے لگ رہے نیں۔ کجھ نوجوان چوی’ پنجی ورھے دے دکھائی دے رہے سن۔ کجھ نوجوان گریجویٹ ہون دے کنڈھے تے کھڑے سن۔ کجھ نوجوان گریجویشن کرن دے بعد ماسٹرز کر چکے سن تے ایم فل تے پی ایچ ڈی کر رہے سن۔ کجھ نوجوان سول سروس لئی تیاری وچ مصروف سن۔ اوہ نوجوان جدوں توں پیدا ہوئے سن اودوں توں ریڈیو’ ٹیلی ویژن تے اخباراں توں علاوہ ہر بندہ’ ہر سرکاری’ نیم سرکاری تے پرائیویٹ اداریاں دے کارندیاں دے منہ چوں سچ سن دے سن دے تھک چکے سن۔ بیزار ہو چکے سن’ ایس لئی اکثر نوجوان منہ دا ذائقہ بدلن لئی میرے کول جھوٹ سنن آندے نیں۔ جھوٹ سن کے اوہ محظوظ ہو جاندے نیں۔ آخر کدوں تک کوئی سچ سن سکدا اے۔ جس طرح حد توں ودھ مٹھا کھانا مضرصحت ہوندا اے اوسے طرح لگاتار تے حد توں ودھ سچ سننا وی تہاڈی ذہنی صحت لئی نقصان دہ ہوندا اے کیوں جے سچ بولن دی عادت وچ مبتلا بندے تے ذریعاں نوں تسیں سچ بولن توں باز نہیں رکھ سکدے ایس لئی تسیں جھوٹ سنن لئی میرے کول آ جاندے او۔ نوجوان وی بالکل ایسے لئی میرے کول آئے ہوئے سن یعنی جھوٹ دا ذائقہ چکھن لئی میرے کول آئے سن۔ سارے جان چکے نیں کہ میری ڈکشنری وچ لفظ سچ تہانوں وکھائی نہیں دیوے گا۔ سچ میرے لئی متروکہ لفظ بن چکیا اے۔ لفظ سچ دے کوئی معنی’ کوئی مطلب نہیں۔ ایس گل تے قومی اسمبلی تے اعلیٰ عدالتاں وچ بحث مباحثے ہو سکدے نیں پر نتیجہ اوہو نکلے گا جو میں تہانوں دس دتا اے۔ یعنی لفظ سچ دے کوئی معنی’ کوئی مفہوم نہیں پر دنیا وچ اک ای سچ اے جہنوں کوئی نہیں جھٹلا سکدا’ جہدے توں کوئی انکار نہیں کر سکدا’ تے اوہ سچ اے موت۔
موت آنی اے’ ایہ اک ناقابل انکار سچ اے۔ ایس سچ دے نال اک ہور سچ وی جڑیا ہویا اے جہدی نفی نہیں ہو سکدی۔ اساں ساریاں کوچ کرنا اے یعنی مرنا اے’ یعنی اللہ سائیں نوں پیارا ہونا اے۔ ایہ اک ناقابل تردید سچ اے پر کدوں؟ ایہ وی ناقابل تردید حقیقت اے کہ سانوں اک دن مرنا تے ہے ای پر کدوں؟ کوئی نہیں جان دا کہ موت کدی آوے گی۔ کوئی نہیں جان دا’ ایہ سچ اے’ ایناں ای ناقابل تردید سچ اے جناں سانوں ساریاں نوں اک نہ اک دن موت دا مزا چکھنا اے۔ کجھ جہاں دیدہ بضد اڑ جاندے نیں کہ ایہناں دو ناقابل انکار حقیقتاں توں علاوہ اک ہور وی ناقابل تردید سچ اے۔ تے اوہ اے کہ اسیں پیدا ہوئے سی’ اسیں جنم لیا سی’ دلیل وچ دم لگدا اے۔ پر ایہ اک ادھا سچ اے ایہ سچ اے کہ اسیں ایس دنیا وچ آنے آں۔ ایس دنیا وچ آن لئی جنم لینے آں۔ پر ادھے سچ دے بعد مفروضے نیں’ ایہ سچ اے کہ اسیں ایس دنیا وچ آن لئی جنم لینے آں پر جنم لین دے بعد’ اسیں اوہ نہیں رہندے جو جنم لین دے وقت ہونے آں۔ میں تہاڈے چہرے تے معنی خیز مسکراہٹ ویکھ سکنا واں۔ میرے کہن دا مطلب بالکل ایہ نہیں کہ جنم لین دے کجھ عرصے بعد سانوں دو اضافی ہتھ مل جاندے نیں۔ نک دی تھاں ہاتھی ورگی سونڈ نکل آندی اے۔ بظاہر ایسا کجھ نہیں ہوندا۔ پر ایہ طے اے کہ پیدا ہون دے بعد ہولی ہولی اسیں اندروں بدلدے رہنے آں۔ اسیں ایویں ای معصوم تے بے ضرر نہیں رہندے جیویں پیدائش دے وقت سی۔ ساڈے سر تے سنگھ نکل آندے نیں پر کسے نوں وکھائی نہیں دیندے۔ ٹکراں مار مار کے اسیں لوکاں نوں زخمی کر دینے آں۔ سانوں اٹھ دس غیرمرئی بانہواں تے پوشیدہ لتاں مل جاندیاں نیں۔ نظریں تے اسیں لوکاں وانگوں ای آنے آں پر اسیں عام لوک نہیں ہوندے۔ سانوں مخفی قوتاں مل جاندیاں نیں۔ اسیں سرکاری خزانے خالی کر دینے آں پر کسے نوں پتہ تک نہیں چلدا۔ کجھ نابلد ساڈے خلاف عدالتاں دے بوہے کھڑکاندے نیں پر گواہی دے طور تے عدالتاں دے سامنے اک ثبوت پیش نہیں کر سکدے۔ اوہ نہیں جان دے کہ جہناں دے کول خفیہ تے نادیدہ بانہواں’ لتاں تے طاقتاں ہوندیاںنیں اوہ اپنے کارنامیاں دے ثبوت نہیں چھڈدے ایس لئی تہاڈی ایہ ضد کہ اسیں دنیا وچ آنے آں تے جزوی طور تے سچ اے۔ ایہدے بعد جھوٹ ای جھوٹ اے۔ ہر دور وچ جھوٹ دا راج رہیا اے۔ ہر دور وچ جھوٹ دا بول بالا ہویا اے۔ معاشرے تے ملک وچ جھوٹ دی اینی فراوانی اے کہ جھوٹ نے سچ دی تھاں لے لئی اے۔ ایس لئی ست دہائیاں توں تہانوں لگدا اے کہ تسیں سچ سن دے آئے او تے سچ سن دے سن دے تسیں ایس دنیا توں کوچ کر جائو گے۔ سچ توں بیزار نوجوان اکثر مینوں ملن تے میرے منہ چوں خالص جھوٹ سنن آندے نیں۔ اوہ لوک سوالاں نال لیس ہو کے آندے نیں۔
نوجواناں نے میرے توں پچھیا تسیں خیر نال چھیاسی ورھے دے ہو گئے او۔ کیہ محسوس کردے او تسیں؟ میرے چہرے تے معنی خیز مسکراہٹ ویکھ کے نوجوان نے پچھیا’ میرا مطلب اے کہ تسیں مرن دے بارے کیہ محسوس کردے او؟ ڈر لگدا اے تہانوں؟ میں نوجواناں ول ویکھدے ہوئے کہیا:
پہلی گل تے ایہ وے کہ میں ٹارزن آں’ ایس لئی مینوں مرن توں ڈر نہیں لگدا۔ اک ہور گل’ جدوں میں دس ورھیاں دا سی اودوں کسے نے میرے توں نہیں سی پچھیا کہ میں موت دے بارے کیہ سوچنا واں۔ اودوں موت دی آمد بڑی دور دور لگدی سی۔ ہن میں موت دی دہلیز تے کھڑا واں۔ بوہا کھلے گا’ میں چلا جاواں گا’ یاد رہوے کہ میں ٹارزن آں مینوں مرن توں ڈر نہیں لگدا۔٭