نہ بھُلن والا راہ

چاند شکیل

کدی لائی چکر یونیورسٹی دے4نمبر گیٹ کول میرا گھرا اے، اوہنے مینوں رکشے توں اتردے نوں آکھیا تے آپ اوہ اپنے گھر ول چلی گئی۔۔۔۔۔خورے پتا نہیں کیہ ہو رہیا سی سویر دا گھروں نکلدے ای چھیتی سی تے ڈر سی کیتے گڈی نہ لیٹ ہو جاوے۔سویرے چھ وجے جاگنا سی پر اکھ تے خورے تن وجے ای کھل گئی سی۔ بعدوں اکھ لگن دا ناں ای نہیں سی لے رہی۔ میں وی نیندر نہ آن دا فائدہ چکدے ہوئے۔ کتاب پھڑی تے پیپر دی تیاری شروع کر دتی۔ تے جِنا ہو سکیا پڑھ لیا۔ انج ای کوئی چھے وج گئے۔ ماں کمرے وچ آئی تے ناشتے دا پچھیا تے میں ہاں وچ سر ہلایا تے ناشتا تھوڑی دیر تیکر تیار سی۔ پر مونہ دھوندے ناشتا کردے تیر ہو چکی سی۔ آنڈا تے توے اتے تلی ہوئی ڈبل روٹی تے آگئی سی پر جدوں چاہ بارے پچھیا تے پتا لگا ابا جی اجے ددھ لے کے نہیں آئے۔ ماں نے تھوڑا انتظار کرن دا آکھیا کیوں جے اوہناں قہوا رکھیا ہویا سی تے بس ددھ دی اڈیک سی، پر میں اِکو رٹ لائی سی کہ دیر ہو گئی اے۔ گڈی کیتے نکل نہ جائے۔ پر جدوں میں اپنا سامان تے کتاباں والا بستہ چکیا تے باہر نوں نکلیا تے اگوں ابا جی آ گئے۔ ماں نے آکھیا ابا جی آ گئے پر ہن چاہ پی کے جائی پر دیر بہتی ہو گئی سی۔ میں چاہ پیتے بغیر ای نکل گیا۔ بس سٹاپ اتے اپڑیا تے اسٹیشن جان والے رکشے وچ بِہ گیا جو مینوں چھیتی ای اوتھے لے گیا۔ میں چھیتی نال ٹکٹ لیا تے پلیٹ فارم ول ٹر پیا، گھڑی اتے ٹائم ویکھیا تے اٹھ وجن وچ 20منٹ باقی سن۔ گڈی اٹھ وجے چلنی سی پر میں تھوڑا چھیتی ای اپڑ گیا۔ گڈی دا اوپن ٹکٹ سی، یعنی جتھے مرضی بِہ جا کوئی سیٹ نمبر وغیر ہ نہیں سی۔ میں تھوڑا ٹر کے لاگے دے ڈبے وچ ای بہ گیا۔ ڈبے وچ وڑدے نال ای اک بوتھ وچ کوئی ٹبر بیٹھا ہویا تے اوہدے نال والے خالی بوتھ وچ میں بِہ گیا۔ گڈی نان سٹاپ سی جو لاہوروں روہڑی تیکر جانی سی۔ وچکار ایہدا بس اک فیصل آباد دا سٹاپ سی۔ میں بوتھ وچ بیٹھا اپنا بستا کھولیا وچوں رجسٹر کڈھیا تے پیپر دی تیاری کرن لگ گیا۔ سوچیا ویلے توں فائدہ ای چک لواں۔ انج ای تھوڑی دیر بعد کوئی پیلے کپڑے پائے،عینک لائی، ہتھ وچ اک بیگ تے اوہدے نال اک شاپر پھڑیا میرے کول پچھن لگن میں ایتھے بِہ جاواں، میں ہاں وچ سر ہلاندے نیں آکھیا جی کیوں نہیں پوری گڈی ای تہاڈے ای تسیں جتھے مرضی بِہ جا۔ اوہدی عمر کوئی ہونی 65دے لاگے۔ نظر وی ٹھیک ٹرن وچ وی اوہ بلکل ٹھیک، اوہ میری ساہمنے والی سیٹ اتے بِہ گئی۔ اوہدے بعد نہ میں کوئی گل کیتی نہ اوہناں۔ تھوڑا کو چِر لنگھیا تے میرے کولوں اوہناں ٹائم پچھیا تے اوہناں نوں دسیا کہ اجے گڈی چلن وچ پندرھاں منٹ باقی نیں کیونکہ گھڑی اتے اجے 7:45ہوئے نیں۔
اینے نوں اک ہور ٹبر گڈی وچ وڑیا اوہ سیٹ لبھدے لبھدے ساڈے والے ای بوتھ نیڑے آ گئے، جتھے میں تے اوہ وڈیری مائی بیٹھی ہوئے ساں۔اوہ ساڈے بوتھ دے باہر والی سیٹ اتے بہ گئی، اینے نوں باری والے بنیوں قلی آیا تے مائی دے دو شاپر باری تھانیوں اوہدے حوالے کیتی۔ مائی دے نال اوہ اک جیہدی عمر کوئی 30کو سال ہونی اوہ سی تے نال ای کوئی 5ورھے دی بالڑی۔ مائی نوں قلی نے سامان پھڑایا تے ڈیڈھ سو رپئے منگے، پر مائی دا آکھنا سی کہ پیسے بہتے نیں تھوڑے گھٹ کرو، اینے نوں مائی نال آیا منڈا بولیا کہ کوئی گل نہیں ایہناں وچاریاں وی تے ایتھوں ای کھانا اے۔ کوئی جان دیو سو، اوس منڈے نے اپنی جیب وچوں پیسے کڈھے تے قلی نوں دے دتا۔ منڈے اوس مائی دا سامان رکھوایا، مائی نے چھوٹی کڑی نوں پیار کیتا تے اوہ منڈا تے بالڑی واپس چلے گئے۔ پر اوہناں دے ریل گڈی دے ڈبے وچ لتھدے ای مائی نے آکھیا کہ ایہ میرا جوائی سی۔ (جاری اے)