غزل

عبدالحمید نظامی

نیندر اکھیاں دے وچ نہیں رہندی‘ ویلا جدوں آوندائے ادھی رات ویلے
میرے ساہمنے اک تصویر بہندی‘ ویلا جدوں آوندائے ادھی رات ویلے
بوہا نال ہوا دے کھڑکدا اے‘ شک پیندا اے خورے محبوب آیا
اکھ روز ای ہجر دے دکھ سہندی‘ ویلا جدوں آوندائے ادھی رات ویلے
بہہ کے آس دی بیڑی دے وچ یارو کنڈھا لبھناں میں پجیاں منزلاں دا
میری موج چ صورت آ بہندی‘ ویلا جدوں آوندائے ادھی رات ویلے
خورے کیوں تصور نوں بھاگ لگدے سوہا جوڑا تے ڈولی وی دسدی اے
اٹھ شگن کرے ہتھیں لا مہندی‘ ویلا جدوں آوندائے ادھی رات ویلے
مار چھالاں نظامیؔ نہ شوہ اندر‘ چپ چاپ کرکے سوں جا ایس ویلڑے توں
عقل ذہن نوں فیر ایہ گل کہندی‘ ویلا جدوں آوندائے ادھی رات ویلے