غم دا ساگر

بھُپِندر پنیوالیا

مائے نی میں غم دا ساگر
جاں کِسے اُجڑے کُھوہ دا پانی
جاں میں عِشق دا بلدا اکھر
جاں کوئی ٹُٹی پریت کہانی
ہنجھواں دا کھارا پانی
کون بھلا دس پیوے
زخم دِلے دے جانکے
مِتراں بالے گھی دے دیوے
انبر دے سبھ ٹُٹے تارے
ہُن بن گئے میرے ہانی
مائے نی میں غم دا ساگر
کِنے دِلاں دے بُوہے میں
عِشق دے دیوے بالے
دِل دے ویہڑے ایپر
ہویا نہ چانن ہالے
ہر آس سُپنا بن کے
گُزر گئی روح تھانی
مائے نی میں غم دا ساگر
غم دی اگنی ودھدی جاوے
اِسدی ہاتھ نہ کوئی
دِل دے مہِرم خاطر
میری اکھ سدا ہی روئی
چیتے دے وِچ گُھمدی رہندی
اج کوئی یاد پُرانی