غزل

انور اُداس

اُڈّن نہ ایسے خَوف توں چِڑیاں وچاریاں
سُٹّے نیں جال چار سُو ایتھے شکاریاں
ڈِٹھّا کسے نہ شخص وِچ ایتھے خلوص میں
غرضاں بغیر ویکھیاں ایتھے نہ یاریاں
لوکاں دے وانگ نِکلیا اوہ وی اے بے وفا
ایویں یقین والیاں کندّھاں اُساریاں
خورے نظر دے نال کیہ سوہنا پلا گیا
سانوں تے اوسے ویلیوں چڑھیاں خُماریاں
بنّے وی مینوں میریاں یاراں نے ڈَس لیا
گھر وِچ وی سپّاں نال میں عمراں گُزاریاں
آؤندی بھَلک لئی سوچناں کرناں وچار میں
بِیتے سمے نوں میں کدے واجاں نہیں ماریاں
اوہ اے مِرے خلاف جے پرہیا چ بولیا
انورؔ سُنائیاں میں وی تے گلّاں کراریاں