غزل

زاہد صدیقی

ڈاڈھے دے سنگ متھا لانا پیندا اے
نہیں تے انج ای ڈنگ ٹپانا پیندا اے
اینویں تقدیراں دے رونے نہ روو
اپنا رستا آپ بنانا پیندا اے
نہ رو جھلیا چپ کر اللہ خیر کری
نت ای دل نوں ایہ سمجھانا پیندا اے
میں رسماں توں باغی ہوندا جاناں واں
اکھیں ویکھ کے موہرا کھانا پیندا اے
جہدے توں وی مطلب کڈھنا پئے جاوے
رج کے اوہنوں چکنا چانا پیندا اے
زاہد رب دا بیلی بننا سوکھا نہیں
اپنے ہتھیں کر کے کھانا پیندا اے