غزل

نصیربلوچ

میرے کولوں انج کنی کترا جاندا اے
جیوں مریض دے کولوں چھیکڑی ساہ جاندا اے
دل دے کوٹھے جندرا وجیا چنگا نہیں
سنجے گھر دیاں کندھاں کلر کھا جاندا اے
دل کملا اے پیار خلوص دی دولت لے کے
انساناں دے جنگل وچ تنہا جاندا اے
جھگی ساڑن والیا ایہہ گل چیتے رکھیں
اگ دا لنبو محلاں تک وی آ جاندا اے
ڈک لیندا اے چھت تے پانی بارش دا
جہڑا ککھ پرنالے اگے آ جاندا اے
دل دی منڈی دے وچ روز نصیر کوئی
تازی سبزی وانگوں دکھ ورتا جاندا اے