غزل

جان کشمیری

وار دلاں تے چل گیے اَکھ دے وار دلاں توں ٹلدے ٹلدے
رُک گیے راہی ٹُردے ٹُردے بجھ گیے دیوے بلدے بلدے
عمر کچہری اے پل دو پل ہُن تے چھڈ دے منہ رکھنی گل
موت دے ویہڑے آ ڈُھکے آں آپس دے وچ رَلدے رَلدے
واء نے کوئی سازش کیتی یاں زہریلا پانی ہویا
کون جڑاں وچ بیٹھ گیا اے سُک گیے بُوٹے پھلدے پھلدے
دل دی شہ تے چُک چُک اَڈیاں درد فراقاں جھڑی منائی
نین کڑائی اُبلی جاوے یاد دے پُوڑے تَلدے تَلدے
اندرو اندر روگ جگائے سیک نظر دا مار ُمکائے
پاپڑ وانگوں ہولے ہوئے عشق دے پاپڑ وَلدے وَلدے
چھوٹیاں وچوں چھوٹا ہووے بھاویں وڈیاں وچوں وڈا
چیتے رکھیں سبھ پرچھاویں ڈھل جاندے نے ڈھلدے ڈھلدے
جھلّا گاوے شام سویرے صبر کرو جی صبر کرو جی
ملن دا مطلب بدل گیا اے ملن بُلاوا گَھلدے گَھلدے
اپنا مرکز چھڈ کے بندے کِتھے جاون کِسراں جاون
مٹّی دے وچ مٹّی ہوئے، مٹّی دے وچ پَلدے پَلدے
حُسن دے چکری چکّر دِتّا عشق نمانے چکّر کھادا
چکلئی وانگوں چل پئے اُلٹے سدّھے چکّر چلدے چلدے
قسمت دی اے بلّے بلّے قسمت اَگّے زور نہ چلّے
منزل تیکر جا اَپڑے نیں لوکی اکھاں مَلدے مَلدے
جو لوکی فنکار کہاون ہسدے ہسدے مُکدے جاون
اپنی اَگ وچ آپے سڑدے بتی وانگر بلدے بلدے
عشق دا سُوتر کَت دے کَت دے مُک گئی دل دی پونی پونی
مال ٹُٹی جد ساہواں والی رُک گیے چرخے چلدے چلدے
سنگ ٹُٹا تے سنگ گواچی سنگ دی صورت سنگت ہوئی
وانگ کلف دے آکڑے دونویں موم دے سانچے ڈھلدے ڈھلدے
جان بس اینے کم لئی رب نے جگ دی ساری کھیڈ بنائی
دھرتی تھلّے لُک گیے بندے دھرتی اُتے چلدے چلدے