صاحباں دا خط

حضرت سراج الحق قادری

نسیریاں نی سیراں ڈیک تے مرزیا لیاں دا رنگیا بور
باٹے تھیں جھریاں نی جھاڑیاں تے جنڈیاں نوں سنگرور
ہویا گاہرا نیر چنہاں دا کوئی مینہ پئے وسدے دور
پتناں تے بھیڑاں پے گیاں پئے بھر بھر لنگھدے پور
کدھیاں دے میلے چھڑ پئے سنگاں وچ جوش سرور
پئے ملن پروکے وچھڑے زخماں نیں بھرے انگور
ملنے دیاں تاہنگاں جاگیاں کوئی سجن جنہاندے دور
کونجاں پیاں بولن بولیاں کوئی سمجھے اہل شعور
کڈھے ڈس چنہاں دیاں بوٹیاں گل سجرے سجرا بور
کئی لتھے نیں جوگی پربتوں خوشبوئیں وچ مسرور
کھیوہ منڈی مرزیا حسن دی ہوئی جگاں وچ مشہور
اج وسدا ای تپہ سیال دا آ رونقاں ویکھ ضرور
ڈاہ بہن بھنڈار سیالناں رل گاون ڈھولہ دور
چھنکن ونگاں، گجرے، چوڑیاں، دھڑیاں گلنار سندھور
رنگ رتیاں کل سیالناں وچ جوبن دے مخمور
ہکو میں وراگن مرزیا میرے ٹٹ گئے مان غرور
مینوں بھو چدھڑاں دی جنج دے اوہناں نیتاں وچ فتور
جے چوہدویں آیوں لاڑیا میرے خطرے ہوسن دور
اج چھیویں چنوں ہو گئی کوئی چوہدویں ناہیں دور
پچھے ہک اٹھواہرا گینواں میرے پون کلیجے پور
مینوں سدھراں راوی نیں دیاں جیوں موسیٰ نوں کوہ طور
آ لے چل دانہ باد نوں میرا حج ہووے منظور
جے میں جا رہی گھر چدھڑاں میتھے دھرسیں پیا قصور
میری لاش دیا آ وارثا صاحباں تیری ملک حضور
لے جاسن تیری منگ نوں بہسن داریاں وچ کھنگھور
میں صدقے نیلی دیا والیا شالا رب نوں نہ منظور
لجپال پلیندے بول الست دا لجونتاں دا دستور
مینوں چوہنڈاں بندے مرزیا تینوں داڑھی پگ حضور
میرا ایہو سنیہڑا آخری پئی ترلے لاں مہجور
آ ویکھ سراج بیمار دی جند لباں اتے مجبور