غزل

علیشاہ ایاز

یاد اے مینوں پڑ چوں اٹھ کے کلم کلے جانا
سائے دے پیراں تے ٹر کے شاماں ولے جانا
نہیں تے ڈوروں بھوروں ہو جانے نیں سفنے میرے
خاب نگر وچ اکھیاں دے نال میں وی جھلے جانا
اونچ نیچ دی کھیڈ اک دن اُکا مُک جانی
سونے ورگے جسیاں نے وی مٹیاں تھلے جانا
کیہ پتا سی ایویں اکھراں دے وچ ڈھل گئے ساں
کیہ پتا سی پاٹے ورقے وانگراں تھلے جانا
سنیا سجناں ویہڑے ویہراں دی ول ٹر پئی اے
سجناں ویہڑے ہن ایاز کہڑی گلے جانا