غزل

یونس بھٹی

پِھکے پِھکے رنگ چیتر دے پِھکیاں پِھکھیاں چاواں نیں
کتھے رہ گاں باغ بہاراں، کتھے مست ہواواں نیں
کہڑا شہر وساون لگے اج دے لوکیں دس تے سہی
جس لئی ساڑی جاندے لوکیں ٹھنڈیاں ٹھنڈیاں چھاواں نیں
جنہاں دا ددھ پی کے چڑھ گئے پتر بھری جوانی اج
پانی توں وی تسیاں رہ گیاں کِنج کِنج قسمے ماواں نیں
کنے کوہجے نالے پھینے کیتے کم نیں ویکھ لوو
بے ضمیرے شہر چ جھوٹھے وڈے وڈے ناواں نیں
من لینا واں ایدھر مچ عشق دا بجھدا جاندا اے
مننا پیسی اودھر وی فر اوہ نہ شوخ اداواں نیں
کنے سخی بھکاری نیں تک تیرے شہر دے یونس جی
اک سکے دے بدلے دیندے لکھ کروڑ دعاواں نیں