سعید احمد تاج

لکھت:عتیق انور راجہ

بچپن توں لفط جادو ایس تسلسل نال سن دا آ رہیا واں کہ ہن ایس لفظ نال چڑ جہی ہون لگی اے۔ اسیں پاکستانی پیراں، فقیراں دے بوہت منن والے واقع ہوئے آں۔ سانوں ذرا کوئی پریشانی لاحق ہو جائے تے بیسیویں لوک مشورہ دین آ جاندے نیں کہ ایہناں بابا جی دے کول جائو تہاڈا مسئلا چٹکی وجاندے حل ہو جائے گا۔ جے کدی کسے مشورہ دین والے نوں ایہہ کہو کہ کوئی گل نہیں ہر انسان دی زندگی وچ اتار چڑھائو دا سلسلا چلدا رہیا اے جے اج زندگی کسے وجہ نال الجھائو دا شکار اے جے اج خزاں اے تے امید اے کہ کل نوں بہار دا موسم وی ویکھنا نصیب ہوئے گا۔ مشورہ دین والے کھڑاک نال آکھ دیندے نیں اک دو جماعتاں پڑھ کے تہاڈا عقیدہ کمزور ہو چکیا اے، ہن ایہناں نوں کون سمجھائے کہ دو جماعتاں پڑھن نال عقیدے کمزور نہیں بلکے مضبوط ہوندے نیں۔ خیر گل اسیں جادو دی تے سحر دی کرنے آں۔ میرا مزاج شاعرانہ اے تے طبیعت کجھ کجھ عاشقانہ واقع ہوئی اے۔ یعنی میں ایہہ کہنا چاہنا واں کہ زندگی دے ہر دور وچ خوبصورتی من نوں بھاندی رہی اے۔ ہن خوبصورت دے معنیاں وچ صنفِ نازک نوں ای نہ لیا جائے بلکے خوبصورتی تے قدرت دے ہر ہر رنگ وچ وچ ویکھن سمجھن تے محسوس کرن والیاں نوں وکھائی دیندی اے۔ جی صنفِ نازک دی گل وچ وی کجھ کجھ سچائی اے۔ ایہہ سچ اے کہ سکول، کالج دے دور توں اج تیکر خوبصورت چہرے ویکھ کے دل دی دھڑکن کجھ تیز ضرور ہوندی اے پر انج نہیں کہ کدی کسے دی نظراں نے دل نوں اینا گائل کیتا ہوئے کہ اسیں سدھ بدھ ای کھو بیٹھے تے نہ ای کسے شوخ دی مترنم ہنسی نے کدی ساڈے دل نوں اپنے سحر وچ جکڑن دی ہمت کیتی اے پر فیر وی میرا دل کجھ محبتاں دا اسیر اے۔ مینوں گمان ہوندا اے کہ میں جانے انجانے وچ کجھ ہستیاں دے سحر وچ جکڑیا جا چکیا واں۔ ایہہ اک ہور ای قسم دا جادو جس دی میں کہانی بیان کرن دی کوشش وچ آں ایہہ کجھ ہور ای قسم دا سحر اے کہ جس وچ انسان ہوش گنواندا نہیں بلکے اوہ زندگی نوں ہور نیڑے توں ویکھن لگدا اے یعنی ایس جادو دا شکار ہو کے میرے جہیا بندہ حقیقت دے سفر اُتے چل پیندا اے۔ مینوں یاد اے اوہ برسات دی اک دوپہر سی۔ ایس دن سویرے 12 وجے دے نیڑے جم کے بارش ہوئی سی تے ساون دی بارش توں بعد شہر وچ حبس بوہت زیادہ سی۔ اک دوست نے فون کیتا راجہ صاحب آئو تہانوں تہاڈے مزاج رکھن والے کسے بندے نال ملوانا واں۔ بڑی خوشی نال پچھیا کہ جناب کتھے جانا ہوئے گا۔ فرمایا گوجرانوالہ چیمبر آف کامرس اینڈ انڈسٹری ٹرسٹ پلازہ جانا اے۔ جنہاں نال تہانوں ملوانا اے اوہ صاحب اج کل چیمبر دے صدر نیں۔میں کہیا رہن دیو جناب، کتھے میں سدھا سادہ پینڈو تے کدھے صدر چیمبر آف کامرس۔ کتھے میں جس دی سوچ ہر ویلے پنڈ دیاں گلیاں دا طواف کردی اے تے کتھے اک کاروباری بندہ جیہڑا ہر ویلے دو تے دو چار دی گل کردا ہوئے گا۔ چھڈو صاحب ساڈے مزا ج نہیں ملن گے ، پر اوہ کہندے نیں نا، کہ ماڑے دا کیہ زور محمد، اوہ ای گل ہوئی تے اسیں کجھ ای دیر وچ گوجرانوالہ چیمبر وچ صدر صاحب دے اگے بیٹھے چاہ پی رہے سی۔ جیہڑے مینوں جاندے نیں ایہناں نوں پتہ اے کہ میں زیادہ جلدی تعلقات بنان دا ہنر نہیں جاننا واں۔ اوتھے وی کجھ انج ای ہو رہیا سی کہ میرا ساتھی سعید احمد تاج صدر چیمبر نال گلاں کیتے جا رہیا سی میں چپ ہو کے ایہناں دونواں دیاں گلاں سن رہیا سی، کجھ ای لمحیاں بعد دل نے کہیا میرا ساتھی بلکل سچ کہہ رہیا سی۔ تھری پیس سوٹ وچ کرسی صدارت اُتے بیٹھا اک وڈا کاروباری بندہ اپنی گل بات تے طرز عمل نال اک صوفی جہیا وکھائی دے رہیا سی۔ پہلی ملاقات وچ عشق والے قصے تے اسیں بوہت سنے سن پر پہلی ملاقات وچ کسے دے سحر وچ گرفتار ہوندے ہوئے تے اوہ وی تہانوں پہلی وار ویکھ رہے سن۔ اک گھنٹہ بیٹھن توں بعد جدوں اسیں ایہناں توں اجازت لئی تے انسانی رویاں دے حوالے نال سیر حاصل گل بات ہو چکی سی۔ فیر سعید احمد تاج صاحب نال میری ملاقاتاں دا سلسلا ٹُر پیا۔ سائبان دے پلیٹ فارم توں گوجرانوالہ آرٹس کونسل دے ہال وچ اسیں بوہت ساریاں تقریباں دا انعقاد کیتا پر اک تے اوہ ہال بوہت نکا اے دوجا اوتھے عام لوکاں دی رسائی وچ وی کجھ مشکلاں آندیاں رہیاں ۔ جدوں اسیں کجھ وڈے لیول اُتے پروگرام کرن دا ذہن بنایا تے سانوں گوجرانوالہ چیمبر دا ہال ای پہلی تے آخری چوائس لگیا۔ اک واقعہ جیہڑا بیان کرنا ضروری اے۔ہویا کنج انج کہ سعید صاحب دی صدارت دی مدت ختم ہون دے بعد احباب نے مشورہ دتا کہ کوئی وڈا پروگرام کیتا جائے۔ اپنی ثقافت تے روایت نوں مدنظر رکھدے ہوئے چیمبر ہال وچ میلہ پنجاب دیہاڑ منعقد کرن دا فیصلہ کیتا۔ جدوں میلہ پنجاب دیہاڑ دا اعلان کر دتا گیا تے احساس ہویا کہ ایس دا بجٹ ساڈی سوچ توں چار گنا ودھ ہوئے گا۔ کجھ دوستاں نے تعاون توں انکار کیتا تے کجھ مہربان پرانی گلاں نوں یاد کر کے نراض ہو کے بہہ گئے۔ ہمدرداں نے مشورہ دتا کہ کوئی بہانہ بنا کے ایہہ پروگرام کینسل کر دتا جائے پر اسیں چوں کے ایس سلسلے وچ بوہت تعلیمی اداریاں نوں مدعو کیتا ہویا سی، ایس لئی مناسب ایہو خیال کیتا کہ جویں وی ہوئے ہن پچھے نہ ہٹیا جائے۔ ڈھول وجے گا، میلہ سجے گا۔ ماہیے گائے جان تے دھمال پائی جائے گی۔ اخراجات پورے کرن لئی اک دوست مینوں شہر دے اک وڈے کاروباری دے کول تقریباً زبردستی لے گیا۔ صاحب دے شاندار دفتر وچ ملاقات ہوئی تے اوہناں نے کہیا کہ راجہ صاحب لوک بھک نال مر رہے نیں ہسپتالاں وچ مریضاں دے کول دوائی لئی پیسے نہیں۔ میں کئی ورھیاں توں ہر دن کئی کئی لوکاں نوں دی امداد دینا واں۔ ایہہ تسیں لوک کیہ کھیڈ تماشہ لان نکل پئے او، بس اینا کہیا کہ جناب کاش تہاڈے جہے لوک لوکاں دی معاشی بیماری دے نال ایہناں دی ذہنی بیماری نوں ختم کرن لئی وی کوئی پیکج تیار کردے تے شاید اج میرے ملک وچ غریباں دا ایہہ حال نہ ہوندا جیہڑا اج ہو رہیا اے۔ خیر جویں تیویں کجھ مہرباناں نال گل کر کے میلے دے انتظام نوں حتمی شکل دتی۔ میلے توں دو دن پہلے چیمبر دے دفتر توں فون آیا کہ راجہ صاحب تسیں ذرا دفتر تشریف لیائو۔ اسیں فوراً حاضر ہوئے تے کہیا گیا کہ ہال دا کرایہ پجاہ ہزار روپئے ہجے تیکر تسیں جمع نہیں کروائے۔ کرائے توں بغیر ہال نہیں ملے گا۔ اسیں کہیا جناب اسیں تے دو تن ورھے توں ایتھے فری تقریبات دا انعقاد کر رہے آں۔ ایہہ کرایہ دین والی گل ساڈے نال نہیں نہ کرو۔ تے ہن تے ویلا وی بوہت گھٹ اے۔ جدوں اوہ نہ منے تے عرض کیتا کہ ٹھیک سعید احمد تاج صاحب نوں میں فون کرنا واں، اوہ تہانوں پیسے دے دین گے۔ سعید صاحب دا ناں سندے ای ایس ویلے دے صدر چیمبر اپنی کرسی توں اُچھلدے ہوئے بولے میرے دفتر وچ بہہ کے ایہناں نوں فون نہ کریئے گا ، تے اوہ کنج کرایہ دین گے۔ عرض کیتا کہ اسیں جدوں توں ایتھے تقریباں کر رہے آں اوہ ای سانوں ہال لے کے دیندے رہے نیں۔ جواب وچ صدر صاحب نے فوراً اپنے عملے نوں کہیا کہ سائبان تقریبات دا سارا ریکارڈ لیایا جائے تے دسیا جائے کہ کدوں کدوں کس کس نے ایس تنظیم نوں چیمبر ہال کنج کنج دتا اے۔ کجھ دیر بعد سیکرٹری نے دسیا کہ پنج وار سائبان تقریبات ایتھے منعقد ہو چکیاں نیں تے ہر وار سعید احمد تاج نے ای ہال دا کرایہ جمع کروایا اے۔ ہن صدر صاحب دا لہجہ بدل چکیا سی۔ گرما گرم چائے منگوائی گئی تے ہال سانوں فری دین دا اعلان ہویا جس دن میلہ سجیا تے ہال وچ بشریٰ صادق تے فضل جٹ نوں سنن پہلی لین وچ چیمبرز جیم دے بوہت سارے لوک بیٹھے سن۔
بشری صادق نوں سندے ہوئے اک باریش تے بزرگ ممبر نے مینوں کہیا راجہ جیوندے رہو، اے گانے میری ماں بڑے شوق نال سنندی سی۔ میلہ ختم ہویا تے سانوں ہر ویلے فری ہال دین دا وعدہ مل گیا۔ لاک ڈائون توں پہلے تیکر سعید احمد تاج صاحب ساڈی بوہت ساری تقریباں دی صدارت کر چکے نیں۔ ساڈی ایہناں نال محبت یا عقیدت دا ایہہ حال اے کہ اسیں قرات و نعت دی محفلاں ہون یا عوامی تقریباں تے مشاعرے ہر کدھرے ساڈی پہلی نظر ایہناں ول جاندی اے تے اسیں کوشش کردے رہے آں کہ ہر دوجی تقریب وچ اوہ ساڈی تقریب دے سٹیج نوں عزت بخشن۔ پچھلے ہفتے وچ ایہناں نال ملاقات لئی ایہناں دی فیکٹری اپڑیا تے اوہناں نے کہیا راجہ صاحب کھانا کھانے آں کیہ پسند کرو گے میں کہیا جناب دو کپ چاہ۔ تن چار گھنٹے ایہناں نال گل بات ٹُری رہی۔ اسیں بوہت سارے موضوعواں اُتے بوہت ساریاں گلاں کیتیاں تے ماضی دے جھرونکیاں نوں ویکھدے ہوئے اپنے بچیاں دے بہتر مستقبل لئی تے اک قوم بنن لئی اپنے اصل ہیروز دے مثبت پہلوئواں نوں اگے لیان اُتے خاص دھیان دین دا عہد کیتا ایس دوران مینوں اک دوست دا فون آیا کہ ملاقات کرنی اے کدھر او۔ میں دسیا کہ اپنی کونسلنگ لئی کسے دے کول بیٹھا واں۔ بڑی حیرت نال صاحب بولے خیر اے نا؟ تہانوں کونسلنگ دی کیڑی لوڑ پے گئی اے، سعید احمد تاج صاحب دی شخصیت دے بوہت سارے پہلوئواں اُتے گل کرن نوں دل کر رہیا اے پر اک گل جیہڑی اج دے معاشرے وچ بوہت گھٹ لوکاں وچ اے کہ سعید صاحب نہ صرف اک وڈے کامیاب کاروباری انسان نیں بلکے اوہ تھری پیس سوٹ وچ لُکے اک صوفی منش انسان نیں جیہڑے معاشرے وچ تبدیلی لیان دا فلسفہ بوہت چنگی طرح جاندے نیں۔ اج کل سائبان دی تقریباں تے نہیں ہو رہیاں پر سعید صاحب نال ملاقاتاں پہلے وانگوں ای چل رہیاں نیں۔ یا پہلے توں وی کجھ زیادہ کیوں جے ہن جمعے دی نماز وی اسیں اکٹھے پڑھنے آں تے مہینے دو مہینے بعد میں ایہناں دی فیکٹری چاہ پین ٹر جانا واں۔ سعید صاحب دے بارے بوہت کجھ لکھیا جا سکدا اے پر مینوں بس اینا کہنا اے کہ ایس شہر محبت وچ جے میں اپنے مہرباناں دے ناں گننا شروع کراں تے سعید صاحب پہلے پنج نمبراں وچ آندے نیں۔ دعا اے کہ ایہہ کرونا ساڈی جان چھڈے تے اسیں اصلاح معاشرہ لئی فیر توں کوشش شروع کریے۔