غزل
اقبال راحت
پچھے رہ جائے کرماں ماری بھکھ توں اگے لنگھو
چاواں دا کوئی شہر وسائو دُکھ توں اگے لنگھو
خودداری نال جیون دا ول سکھ لوئو دنیا اُتے
پیریں پینکھڑ پائے جو اُس سُکھ توں اگے لنگھو
مر کے ملے جے نویں حیاتی موت نوں سینے لائو
جیہڑا کل دا روگ بنے اُس دُکھ توں اگے لنگھو
سے ورھیاں دے بعد وی اج اے خالم خالی جھولی
سمے دے بانجھ پُنے دی سکھنی ککھ توں اگے لنگھو
ہنجواں دا دے دے کے پانی پالیا اے رُکھ جیہڑا
ٹھنڈی چھاں نہ دے تے فر اس رکھ توں اگے لنگھو
جتھے ہاسے کرن سواگت اوس نگر جا وسو
راحت جی اس نفرت دی دُھکھ دُھکھ توں اگے لنگھو
