غزل

عمران سلیم

انج اے پیاسی ہستی میری پیاسے رہے شہید جویں
جثہ ہویا کربل دوجا خواہشاں وچ یزید جویں
میری اوہدی سنگت ایسراں لازم اے اک دوجے لئی
لفظاں دے لئی اَت ضروری زیر زبر تشدید جویں
ون سونّے شعر سناواں ایہو سوچ کے یاراں نوں
کل میری تعریف کرن گے کیتی اج تنقید جویں
اوہدی صورت نظری آوے جد وی پیاسیاں اکھیاں نوں
دل دے سارے جذبیاں دی فر ہو جاندی اے عید جویں
رب کرے رشناون انج ای ذہناں نوں اشعار مرے
دھرتی نوں رُشناوے یارو انبراں توں خورشید جویں
اک دوجے نوں دکھ پہنچا کے ہر کوئی خوش پیا ہوندا اے
خون دے سارے رشتے اج کل ہو گئے نیں بے دید جویں
پل پل مینوں گھورے پئی انج ویلے دی مٹیار سلیم
ایہدیاں سبھ شریاناں چوں میں کیتا خون کشید جویں