غزل
معظم علی معظم
سوہنیا ات بے وفائیاں تیریاں
مار دتا اے جدائیاں تیریاں
کیہ کہواں نہیں ہن مینوں پجدیاں
ایویں گل گل تے لڑائیاں تیریاں
تیریاں ہجراں چ روواں رات دن
میں کدوں یاداں بھلائیاں تیریاں
میں تے منگدا ہاں دعاواں ہر گھڑی
رب کرے شاناں سوائیاں تیریاں
چین پاوے اوہ معظم نہ کدے
جیس نے اکھاں روائیاں تیریاں
