غزل
افضل احسن رندھاوا
سر تے پگّ سندھوری موڈھے لوئی رکھ
اوہنوں مل کے دل دا درد لکوئی رکھ
کھولیں گا کوئی اندر وڑ آؤ گا
اکھاں والے دوویں بوہے ڈھوئی رکھ
کجھ تے بھکھ دا بھرم وی رہنا چاہیدائے
ہانڈی اتے ڈھکن تے وچّ ڈوئی رکھ
اوہدے ہتھ نازک تے دھاراں سختیاں نے
اوہ پشماؤندا جاندے تے توں چوئی رکھ
سخر دوپہرے فرقے دیکھ چڑیلاں نوں
کن وچ روں دا تومبا بھیوں خشبوئی رکھ
جنے جوگا ایں عنہ تے کردا رہ
میلی دھرتی پانی پا پا دھوئی رکھ
اک واری تے فصلاں اوڑ نوں بھلّ جاون
افضل احسن اٹھ رات دن کھوہ جوئی رکھ
