مینوں دسو

منصورعزمی

پہلی مئی دا سورج اُگیا
میں وِی سبھ دی ویکھو ویکھی
پہلی مئی دی چُھٹی کر لئی
سارا دِن تے جلسیاں دے وچ نعرے مارے
لال رنگ دا جھنڈا پھڑ کے
پِھرے بزار میں سارے
پُلس دا لاٹھی چارج جریا
اِک جلوس اِچ رَلے ٹرک دا
ٹَیر میرے پَیراں تے چڑھیا
سارے دن دا بھُکھم بھانا
سُکے بُلھاں،شام دے ویلے، گھر جد وڑیا
میرے اَیّانے میرے ہتھاں دے وَل ویکھن
ساڈے کھان نوں ساڈے پیو نے
کیہ آندا اے؟، میری تِینویں
چھے مہینے دے پُتر نوں
میری جھولی دے وچ پایا، تے آکھن لگی
تاپ دے نال ایہہ مرن والا جے
ایہنوں کِسے حکیم کو لے جائے
نالے دال تے آٹا لَے آئو
میری اج دی چُھٹی دا تے
مینوں کُجھ نہ لبھا، میرا پُتر باجھ دوائیوں
میرے ہتھاں دے وچ مویا
میرے اَیّانے، بُھکھم بھانے
رو رو ہنبّھے، مینوں دَسو!
مزدوراں دے اس دن اُتے
مزدوراں نوں کاہدا فیدا
چُھٹی دے نہیں پیسے مِلدے
بچے بھُکھے نے کُرلائوندے
نالے باجھ دوائیوں مردے