غزل
بابا نجمی
اینا کپڑا لمک رہیا سی اوہدیاں کندھاں نال
ڈھک سکنا واں اپنے پنڈ دے سارے ننگے بال
اوہناں نوں وی اس دھرتی دی لگے مٹی گار
گھل بلاول بختاں ساڈے کھیڈن بالاں نال
میں نہیں ڈگنا ساری دھرتی وچ نیں میرے پیر
جنے مرضی کر کے ہلے آوے پیا بھچال
اس دھرتی دے کچے کوٹھے پکے ہوون تیک
میرا اٹ کھڑکا رہنا ہر حاکم دے نال
منصف انھے گونگے بولے رب اسماناں وچ
کہنوں پھٹ وکھاواں اپنے کتھے کراں سوال
دوزخ بھاویں اوہدے کولوں جنت لواں خرید
بدوبدی کیوں مُلاں بن دا ساڈے وچ دلال
بالے کوئی نہ بالے دیوے ایہہ نہیں تیرا روگ
اپنے حصے والے بابا توں تاں دیوے بال
