غزل
نور محمد نور
اک ڈر گیا تے اک نے وٹیاں نے گھوریاں
تاہیوں تاں دو دلاں وچ پئیاں نے دوریاں
سانوں تاں بھالیاں وی اوہ یار نہ ملے
دیندے سی کُٹ کے جو محرم نوں چوریاں
بنیاں سی جو بہانہ سجناں دے میل دا
ہن چردیاں نے کتھے مجھاں اوہ بوریاں
چاڑھن گے سفنیاں نوں اک دن اوہ نیپرے
اس آسرے نے سوئیاں آساں ادھوریاں
آؤنا ہے مڑ کے کس نے ہس کے وداع کرو
وچھڑن دے وقت ہسو وٹو نہ گھوریاں
سینے چ دب گئی ہے بولن دی آرزو
مسکان نوں اڈیکن آساں ادھوریاں
چنگا ہی ہے مقدر دیکھن نوں نور دا
کریاں نے سبھ مراداں مولیٰ نے پوریاں
