غزل

امرجیت سنگھ سندھو

نہ کیول قافیے، بحراں، نہ بس طرزِ بیاں لبھو!
غزل دے واسطے کجھ تلخیاں، کجھ شوخیاں لبھو!
بڑا جھکھڑ ہے باہر، دل دے ورقے اُڈ جانے نیں،
کہ جتھے بہہ کے دل نوں پھولیئے، ایسا مکاں لبھو!
بڑی تسکین ملدی ہے، پرانے وقت دی گل ’چوں،
کہ اج دے یگ دی ردی ’چوں، اوہ پچھلا سماں لبھو!
خوشی دی ڈار وچوں ہی، تسیں ہو وچھڑیاں کونجاں،
خوشی نوں ترسدے لوکو، خوشی دا کارواں لبھو!
کتے غلطی تاں ہوئی ہے، جو سانوں چین نہیں ملدا،
اسے غلطی نوں لبھو دوستو، ہر تھاں کو تھاں لبھو!
محبت دے دراں تے نفرتاں دا جندرا وجا،
ایہنوں ہن توڑیئے یارو، ہتھوڑے چھینیاں لبھو!
میرے اندرلا ’سندھو’ اندرے ہی غم گیائے کدھرے،
میرے یارو! میرے وچوں میرا نام و نشاں لبھو!