غزل
عباد نبیل شاد
اندر دی گل بات‘ بوہے تے آ گئی اے
بدنامی دی رات‘ بوہے تے آ گئی اے
یاداں دی‘ میں ووہٹی‘ اجے شنگاری نہیں
ہنجواں دی بارات بوہے تے آ گئی اے
اپنے چن دی‘ آس میں‘ لائی بیٹھا ساں
خالی ہتھیں رات‘ بوہے تے آ گئی اے
درد بلا نوں‘ گھر چوں کد دا کڈھیا سی
اج فیر ایہ کمذات بوہے تے آ گئی اے
جاون والا‘ شادؔ پرت کے آیا نہیں
اج دسویں شبرات‘ بوہے تے آ گئی اے
