غزل
رمضان شاکر
میں اوہ رُکھ اکلا جس توں وکھ ہویا پرچھاواں
ڈاروں وچھڑی کونج دے وانگر روواں تے کرلاواں
بھیڑ بنے تے ورھدیاں اندر کہڑا ساتھ نبھاوے
اوس گڈی کیہ اڈنا جہدیاں ٹٹیاں ہون تناواں
حسن دیاں لشکاں نے میتھوں نور نظر دا کھوہیا
چانن گھپ ہنیرا جاپے میں جدھر وی جاواں
پیار بھلیکھے توڑ گئے نیں بھاویں میریاں آساں
اکھیاں ویہندیاں رہن ہمیشہ فیر وی تیریاں راہواں
جتھے رل کے سونہواں چکیاں پیار دے وعدے کیتے
ماردیاں نیں مہنے مینوں اوہ گلیاں اوہ تھاواں
وچ خیالاں میں جہڑے سی پیار دے محل اسارے
تیرے باجھوں ہن اوہناں نوں کیہ رکھاں کیہ ڈھاواں
شکر دوپہریں جنہاں تتیاں لوواں دا راہ ڈکیا
یاد نیں مینوں اج وی شاکر اوہ زلفاں دیاں چھاواں
