غزل
طاہر وزیر آبادی
کناں دے وچ انجدا کھبیا شور نگر دیاں ہاواں دا
لہراں ناویں لاون ٹریا میں تے لیکھا ساہواں دا
جیندے جی تے آس وی اپنی اپنے ویہڑے وسی نہ
انجدا ویلن ہویا ویلا بدلیا رنگ نگاہواں دا
اندروں اٹھدی اگ تے بھانبھڑ ساڑ رہے نیں جثے نوں
پچھن والے حال نہ پچھیا دتیاں آپ سزاواں دا
ظالم جھکھڑاں کھوج گوایا پیراں ہیٹھوں دھرت گئی
اکھڑی منزل دا میں راہی کھوج رہیا نہ راہواں دا
رُتاں رج رج کھیکھن کیتے بوراں ویلے طاہر نال
جھاڑ گوایا جھاڑو کیتا بھرم رہیا نہ چھاواں دا
