غزل

جان کاشمیری

عشق دا کم وی ڈِگدا ڈُگ دا رِڑدا رُڑدا چل دا رہندا
ساہ دے بُھردے بَنّے اُتے آس دا دیوا بل دا رہندا
کدی نہ بدلی جاوے فطرت جِنّی مرضی کھیچل کر لو
نہری بندہ نہری رہندا تھل دا بندہ تھل دا رہندا
ٹُردا جاوے، جاپے ناہیں سبھ توں وکھری چال مستانی
دھرتی وانگوں اندر و اندر ہولی ہولی چل دا رہندا
ایہو عمل اے چاہت والا پکّے عشق دی گوڑھی نشانی
بُھلّ بھلیکھے کیہڑا کِسے نوں ہجر کڑاہی تل دا رہندا
کسے وے صورت بجھ نئیں سکدا بھاویں زمانہ رَل کے بجھاوے
مَیں نئیں بلدا، میری تھاویں حق دا دیوا بل دا رہندا
تیرے لباں تے نئیں شکایت میرے لباں تے نئیں شکایت
تیرا وی کم چل دا رہندا، میرا وی کم چل دا رہندا
پاگل آکھن چوکھا پانی جان جڑاں نوں گالی جاوے
تہہ وچ وڑ کے ویکھ سمندر بوٹا بوٹا پھل دا رہندا