غزل
عاشق
اوہنے لائیاں نویاں پھاہیاں جال اولے انے
ہن ایتھے اوہ ظلم نیں ہوندے جہڑے کدی نہ سنے
اج دا دور ہے ڈاڈھا ظالم کسے نوں معاف نہیں کردا
اینے لوک بنا کے چوہے کھڈاں دے وچ تنے
ایس ہلاکو خان نے آخر دل دے قلعے وی ڈھائے
ریجھاں دا مونہہ کالا کیتا سدھراں دے سر مُنے
کسے دے مونہہ تے کدی وی کوئی خشی نہ کدھرے ویکھی
سارے لوکی دکھیے دکھیے لگدے رنے رنے
رات نگر دے واسی ذرا وی چانن جر نہیں سکدے
جے ایہ فجریں باہر نکلن ہو جاندے نیں چنے
ایہناں نت ہنڈائیاں سولاں’ دوزخ دے پھل کھاوے
غم تے دکھ رلا کے بھر بھر تون پراتاں گھنے
ڈھوراں وانگوں جیوندے مردے ایہ سبھ ڈنگر ہوئے
ڈنگراں ورگیاں عقلاں’ شکلاں ڈنگراں ورگے کھنے
دل دے درد بریتے وچوں باہر جا نہیں سکدے
کسے نے مودھے کیتے سارے دکھ دے کھچوکمے
چٹے جھاٹے ہو گئے سبھ دے لک وی کبے ہوئے
اجے سن کھیڈن والیاں عمراں اجے سی کاکے چھنے
عاشق دا میں حال کیہ دساں ایہ نہیں دسن والا
ایتھے ای ڈگدا ڈھیندا جاندا ویکھیا سی میں ہنے
