غزل
آتش کیانی
لکھاں روپ وٹاوے دنیا میں نہ پیر ودھایا نال
متراں ڈھیر دلیلاں دتیاں رہ گیا میرا سایا نال
اکھر اکھر متاں دیوے بھاویں مٹی ہو گئے اوہ
قبراں اتے چنبے کھڑدے جہناں سچ کمایا نال
اپنا لوہا آپ مناویں اپنیاں باہواں اتے ٹھہل
اس مورکھ نوں کیوں یاد کراں ٹر گیا جہڑا مایا نال
لونیاں سلاں اتے مانا دسو کہنوں آیا راس
ٹوک شریکاں دی نہ جردا ہوندا جے ماں جایا نال
بے شک کرسی عرشاں اتے کرسی والا شاہ رگ کول
چاراں پاسے چانن اوہدا سرچاں وچ وی پایا نال
دل تک لٹ کے لے گیوں میرا فر وی رتی پرواہ نہیں
لمحیاں دی خشبو اچ رچیا ماضی دا سرمایا نال
