غزل

اکرم شیخ

موسم موسم ٹر کے عمر گزاری اے
فر وی بنجر ساڈی خاب کیاری اے
کدی کدی تے ویلے ہتھوں لوکاں نے
اپنی قبرے اپنی لاش اتاری اے
فیر ستارا کوئی نظریں آیا نہیں
پل پل جوڑ کے جد وی رات اساری اے
اسیں تے اپنی ذات دے ولگن اندر وی
قدم قدم تے جتی بازی ہاری اے
سارے ککھ تے تیلے کندھیں لگے نیں
عمراں پچھوں کھلی واء دی باری اے
ہتھاں اتے سورج بال کے ویکھ لیا
فیر وی سر تے نھیرے دی سرداری اے
جس دے اندر قید نصیب نیں تیرے وی
ستاں بوہیاں پچھے اوہ الماری اے
اپنے حصے دا اوہ جگنو ٹول رہیاں
جس دے سر تے کرناں دی پھلکاری اے