غزل
ساحل اعوان
اس دنیا توں سبھ جانا ایں
اک آنا تے اک جانا ایں
پکا کوئی نہ گھر سمجھے
کسے آنا تے کسے جانا ایں
ہر کوئی بولی بول دا ایہ
اک ایہ تے اک او ترانہ ایں
ہر پلے یار فنا ہوسی
بچے شمع نہ پروانہ ایں
دن راتیں گن دے تارے ہاں
سبھ کہندے توں دیوانہ ایں
کد آسو یار اڈیک دا ہاں
نہیوں بھلے یار زمانہ ایں
سُکے پتراں وانگ جھڑدے پئے
کل ساحل اج توں جانا ایں
