غزل
ساحل اعوان
کچا اے یاں پکا اے
سبھ کجھ مٹی گھٹا اے
رب تے ہر تھاں رہندا اے
گنگا بھاویں مکہ اے
ایویں یار لبیڑی پھردے
سدھا سدھا دھکا اے
جس دی لاٹھی اس دی بھینس
کوئی نہ دیوے چٹا اے
نفسا نفسی وچ بھجے پھردے
ایتھے کوئی کسے دا سکا اے
باری روح دی بھن دتی
نفس دا مار کے وٹا اے
ساحل چپ کر ٹر چلا اے
پا کے چٹا لٹھا اے
