غزل
رمضان شاکر
یاداں نوں ساتھی زندگی دا کر لیا اے میں
چنگیاڑیاں نوں آہلنے وچ دھرلیا اے میں
کھہہ کھہہ کے چھلاں نال وی ہمت نہیں ہاردا
درداں دی ڈونگھی جھیل نوں وی تر لیا اے میں
لیکھاں دا لکھیا جان کے چپ ہو گیا واں میں
غم یاریاں نے بخشیا تے جر لیا اے میں
چھیڑو نہ قصہ کالیاں زلفاں دے ڈنگ دا
زخماں نوں دل دے دوستو ہن بھر لیا اے میں
شاکر میں اپنی بال کے سیکاں گا رات دن
ویلے دے ورھدے ککراں وچ ٹھر لیا اے میں
