غزل
کرمجیت سنگھ
کجھ گونگے تے کجھ بولے تیرے گراں دے لوک
ککھاں توں وی نے ہولے تیرے گراں دے لوک
کوہاں دے داعیئے بنھن نہ چلن دو قدم
توں ہی ویکھ کنے پولے تیرے گراں دے لوک
زہر دے کسے سقراط نوں پھیر ایہہ ماتم کرن
بندے نے کنیں بھولے تیرے گراں دے لوک
امناں دے سمیں سورمیں جد بھکھ پئے میدان
بن جاندے واء ورولے تیرے گراں دے لوک
ایہہ داعوتاں دے ساتھی جاں متھے وہے پسینہ
لگدے نہ پھر ایہہ کولے تیرے گراں دے لوک
