سُنجے دل دے ویہڑے
علی محمد ملوک
توں نہیں دسدا نیڑے تیڑے یار ملوک
سنجے ہو گئے دل دے ویہڑے یار ملوک
ادب دے انبر چن دے وانگوں چمکن گے
توں لیکے نیں اکھر جہڑے یار ملوک
کچ جہی تیری روح دی ہیرن گڈی نوں
کھوہ کے لے گئے موت دے کھیڑے یار ملوک
ہن ہجراں دے تھل دے لمے پینڈے نیں
کتھوں آئون گے پیار سنیہڑے یار ملوک
تیریاں گلاں چیتے کر کر راتاں نوں
دل نوں کرنے پے گئے جھیڑے یار ملوک
تیرے ہجر نے میتھوں پانی منگیا سی
کھوہ نیناں دے رج کے گیڑے یار ملوک
مور مچلدیاں سوچاں زندہ رکھن لئی
ساہواں درد سمندر سہیڑے یار ملوک
اکرم دے سر میٹھی لبھدا پھردا اے
لا لئے ڈیرے تھاں تے کہڑے یار ملوک
